Τα δώρα του πόνου. Χαλίλ Γκιμπράν.

Και μια γυναίκα μίλησε και είπε, 

Μίλησέ μας για τον πόνο.

Κι εκείνος αποκρίθηκε: 

Ο πόνος σας είναι το σπάσιμο του οστράκου 

που περικλείει τη γνώση σας.

Όπως το τσόφλι του καρπού πρέπει να σπάσει, 

για να βγει η καρδιά του στο φως του ήλιου, 

έτσι κι εσείς πρέπει να γνωρίσετε τον πόνο. 

Κι αν μπορούσατε να κρατάτε στην καρδιά σας 

το θαυμασμό για τα καθημερινά θαύματα της ζωής σας, 

ο πόνος δε θα σας φαινόταν λιγότερο θαυμαστός 

από τη χαρά σας. 

Και θα δεχόσαστε τις εποχές της καρδιάς σας, 

όπως δέχεστε από πάντα τις εποχές 

που περνούν πάνω από τα χωράφια σας. 

Και θα παρατηρούσατε με ηρεμία 

τους χειμώνες της θλίψης σας. 

Πολλούς από τους πόνους σας τους διαλέγετε μονάχοι. 

Είναι το πικρό φάρμακο που μ’αυτό 

ο γιατρός που είναι μέσα σας 

θεραπεύει τον άρρωστο εαυτό σας. 

Γι’αυτό, να εμπιστεύεστε το γιατρό, 

και να πίνετε το φάρμακο του, 

σιωπηλά και ήρεμα. 

Γιατί το χέρι του, 

αν και βαρύ και σκληρό 

οδηγείται από το τρυφερό χέρι του Αόρατου. 

Και η κούπα που σας δίνει, 

μ’όλο που καίει τα χείλη σας, 

είναι φτιαγμένη από τον πηλό 

που ο μεγάλος Αγγειοπλάστης 

μούσκεψε με τα δικά Του Άγια δάκρυα.

Ο προφήτης. Ο κήπος του Προφήτη.

Χαλίλ Γκιμπράν. Εκδόσεις Μπουκουμάνης