Η αντιπαράθεση είναι χρήσιμη
και για τα δύο αντιμαχόμενα
μέρη
γιατί οξύνει το πνεύμα
και δίνει τη δυνατότητα
να διορθώσει κανείς
λανθασμένες απόψεις
και να γνωρίσει καινούργιες.
Οι δύο αντίπαλοι θα πρέπει
ωστόσο
να είναι ισάξιοι σε παιδεία και σε πνευματική δύναμη.
Αν ένας από τους
δύο υστερεί σε παιδεία
δεν θα μπορεί να αντιλαμβάνεται τον άλλο
αφού δεν θα
βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο.
Εάν υστερεί σε πνευματική δύναμη,
θα ντροπιαστεί
και θα οδηγηθεί σε ανέντιμα τεχνάσματα
και αγενή συμπεριφορά.
Μην ξεκινάτε ποτέ
μία αντιπαράθεση
με τον πρώτο τυχόντα,
παρά μόνον με όσους πιστεύετε
ότι έχουν
πνευματική ικανότητα και αυτοσεβασμό
ώστε να αποφύγουν τις ακρότητες.
Εν
ολίγοις,
με όσους επικαλούνται και ασκούν τη λογική τους
και όχι την εξουσία,
με όσους αγαπούν την αλήθεια
και δέχονται να την ακούσουν
ακόμη και απ’το στόμα
του αντιπάλου τους,
με όσους είναι αρκετά δίκαιοι
για να αποδεχτούν την ήττα
τους
στην περίπτωση που ο άλλος
έχει το δίκιο με το μέρος του.
Αυτό, βέβαια,σημαίνει
ότι μάλλον δεν θα βρείτε
ούτε έναν στους εκατό
άξιο για αντίπαλο σε μια
αντιπαράθεση!
Οι υπόλοιποι ας λένε ότι θέλουν,
αφού όλοι έχουν δικαίωμα στη
βλακεία.
Η ειρήνη αξίζει περισσότερο απ’την αλήθεια,
είχε πεί ο
Βολταίρος.
Υπάρχει, επίσης μία αραβική παροιμία
που λέει πως
ο καρπός της
ειρήνης
κρέμεται από το δέντρο της σιωπής!
Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο. Σοπενχάουερ.
Εκδόσεις Αργοναύτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου