Η δεύτερη Γέννηση.

Οποιος γεννιέται μία φορά πεθαίνει δύο, 

αλλά όποιος γεννιέται δύο φορές πεθαίνει μόνο μία. 

Είπεν ο Κύριος..  

Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, 

εάν τις δεν γεννηθεί εξ ύδατος και πνεύματος, 

δεν δύναται να εισέλθει εις την βασιλεία του Θεού. 

Το γεγενημένο εκ της σαρκός, είναι σαρξ 

και το γεγενημένο εκ του πνεύματος, είναι πνεύμα.

Η πρώτη γέννηση λοιπόν 

αφορά τη δημιουργία του Βιολογικού ανθρώπου 

(Παλαιός Αδάμ). 

Η δεύτερη γέννηση είναι η Πνευματική Αναγέννηση 

και αφορά στη δημιουργία του Πνευματικού Ανθρώπου 

(Νέος Αδάμ). 

Όλοι γεννιούνται μία φορά 

αλλά πολύ λίγοι δύο, 

καθώς η δεύτερη γέννηση είναι συνειδητή επιλογή 

και έργο του Ανθρώπου 

με τη βοήθεια της Θείας χάριτος. 

Ανάμεσα σε αυτές τις δύο γεννήσεις ωστόσο 

πρέπει να μεσολαβήσει ένας θάνατός, 

και αυτός αφορά τον άνθρωπο 

της φθοράς και της εμπάθειας 

που όλοι συντηρούμε μέσα μας.

Ο φθόνος, 

η υπερηφάνεια, 

η οργή, 

η λαγνεία, 

η φιλαργυρία, 

η γαστριμαργία,

η οκνηρία 

με όλες τις άπειρες αποχρώσεις τους 

είναι τα χαρακτηριστικά του.

Οταν μέσω της Πνευματικής εργασίας 

εξαγνίζεται ο άνθρωπος, 

τότε μυστικά μέσα του γεννιέται 

ο Εσω άνθρωπος της Καρδίας 

στολισμένος με κάθε αρετή και λαμπρότητα. 

Και είναι αυτός ο Έσω άνθρωπος 

που μπορεί δικαιωματικά να γίνει 

κοινωνός και μέτοχος 

της μακαριότητας και της Βασιλείας του Θεού.

Μιλώντας συμβολικά θα λέγαμε ότι 

ο Πνευματικός σπόρος 

που όλοι μεταφέρουμε βαθιά μέσα στην ψυχή μας, 

πρέπει να πέσει στη Γη, 

να πεθάνει, 

να βλαστήσει 

και έτσι να γίνει ένα δέντρο κατάφορτο με καρπούς.

Διαφορετικά ο σπόρος μένει μόνος και άκαρπος, 

ενώ μέσα του κρατάει την αδημονία της αιωνιότητας. 

Καθώς λένε και οι Σοφοί..

Αν πεθάνεις, πρίν πεθάνεις, 

δεν θα πεθάνεις, όταν πεθάνεις...