Ολα έχουν τη σημασία τους, το χρόνο τους και την περίστασή τους.
Η εννοια του φόβου είναι καλή για τα πρώτα στάδια.
Είναι για τους αρχάριους,
γι'αυτούς που ζεί μέσα τους ο παλιός άνθρωπος.
Ο άνθρωπος ο αρχάριος, που δεν έχει λεπτυνθεί,
συγκρατείται από το κακό με τον φόβο.
Και ο φόβος είναι απαραίτητος εφόσον είμαστε υλικοί άνθρωποι και χαμερπείς.
Αλλα αυτό είναι ένα στάδιο,
ένας χαμηλός βαθμός σχέσεως με το Θεό.
Το πάμε στη συναλλαγή ,
προκειμένου να κερδίσουμε τον Παράδεισο
ή να γλυτώσουμε την κόλαση.
Αυτό αν το καλοεξετάσουμε ,
δείχνει κάποια ιδιοτέλεια, κάποιο συμφέρον.
Εμένα δε μου αρέσει αυτός ο τρόπος.
Οταν ο άνθρωπος προχωρήσει στην αγάπη του θεού
τί του χρειάζεται ο φόβος;
Οτι κάνει το κάνει από αγάπή
και αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη αξία.
Το να γίνει κάποιος καλός από φόβο στο Θεό και όχι από αγάπη
δεν έχει και τόσο μεγάλη αξία.
Πώς το λέει ο Ευγγελιστής Ιωάννης.
'' Φόβος ουκ έστιν εν τη αγάπη, αλλά η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβο,
ότι ο φόβος κόλασιν έχει.
Ο δε φοβούμενος ου τετελείωται εν τη αγάπη''
Προσπαθώντας δια του φόβου μπαίνουμε σιγά σιγά στην άγάπη του Θεού.
Πάει τότε η κόλαση,
πάει ο Φόβος
πάει ο Θάνατος.
Κανουμε το παν για αυτή την αγάπη.
Οτι ο Γαμπρός για τη Νύφη.
Βίος και Λόγοι. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Εκδοση Ιερά μονή Χρυσοπηγής, 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου