Εικόνα

Εικόνα

Ενας αρχαίος μύθος αναφέρει:

Αφού οι θεοί δημιούργησαν τον κόσμο, φοβήθηκαν ότι ίσως κάποτε ο Ανθρωπος τους επισκιάσει...


Θέλησαν λοιπόν να κρύψουν κάπου το μυστικό της Αθανασίας,

ώστε ο άνθρωπος να μην το βρει ποτέ και να παραμείνει θνητός και αδύναμος...

Ακούστηκαν πολλές απόψεις...

Η πιο σοφή ήταν να το κρύψουν μέσα στην καρδιά του Ανθρώπου γιατί εκεί δεν θα σκεπτόταν να ψάξει ποτε...

Ετσι και έγινε.


Εκτοτε ο Ανθρωπος αναζητα το κλειδί της αθανασίας οπουδήποτε αλλού εκτός από μέσα του...


Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Η ψευδαίσθηση της σταδιακής αλλαγής





Ο χρόνος είναι ψευδαίσθηση.

Φυσικά υπάρχει το αύριο, όπως έχουν υπάρξει και τα πολλά χθές.
Αυτού του είδους ο χρόνος δεν είναι ψευδαίσθηση.

Για να αποκτήσεις γνώσεις, για να μάθεις μία τέχνη,
χρειάζεται επίσης χρόνος που δεν μπορείς και δεν πρέπει να τον αρνηθείς,
γιατί αυτά είναι αναγκαία στη ζωή.

Ο χρόνος που χρειάζεται για να πας από εδώ έως εκεί  δεν είναι ψευδαίσθηση,
αλλά κάθε άλλου είδους χρόνου είναι ψευδαίσθηση.

Η σκέψη που χρησιμοποιεί το χρόνο σαν μέσο
για να φέρει μια εσωτερική αλλαγή,
στην πραγματικότητα επιδιώκει να μην γίνει καμία αλλαγή,
γιατί μια τέτοια αλλαγή είναι μόνο μια τροποποίηση αυτού που έχει ήδη υπάρξει.

Αυτού του είδους η σκέψη είναι οκνηρή, αναβάλλει
και βρίσκει καταφύγιο στην ψευδαίσθηση της σταδιακής αλλαγής,
στα ιδανικά, στο χρόνο.

Είναι αδύνατη η εσωτερική αλλαγή δια μέσου του χρόνου.
Αλλαγή σημαίνει ακριβώς απόρριψη του χρόνου.

Η αλλαγή γίνεται όταν απορριφθούν τα πράγματα
που τους έχει δώσει ζωή ο χρόνος,
όπως η συνήθεια, η παράδοση, η αναμόρφωση, τα ιδανικά.

Απόρριψε το χρόνο και η αλλαγή έχει συμβεί, ολοκληρωτική αλλαγή,
όχι μετατροπή των μοντέλων,
όχι υποκατάσταση του ενός μοντέλου από ένα άλλο.

Σε αυτήν την αλλαγή υπάρχει προσοχή και από αυτήν την προσοχή
πηγάζει ένα τελείως διαφορετικό είδος δράσης.

Μια τέτοια δράση δεν καταντάει συνήθεια,
επανάληψη μιας αίσθησης, μιας εμπειρίας,
της γνώσης που αποβλακώνει το μυαλό
και το κάνει αναίσθητο σε κάθε αλλαγή.

Τότε αρετή δεν είναι η καλύτερη συνήθεια, η καλύτερη συμπεριφορά.
Δεν έχει τη σφραγίδα του καθωσπρεπισμού.
Δεν είναι το ιδανικό που το κυνηγάς,
που κατακτιέται με το πέρασμα του χρόνου.

Η αρετη τότε είναι κίνδυνος κι όχι κάτι δαμασμένο από την  κοινωνία.
Τότε το ν'αγαπάς είναι καταστροφικό.
Είναι επανάσταση, όχι οικονομική και κοινωνική,
αλλά ολοκληρωτικά συνειδησιακή

                                                       Κρισναμούρτι, Σημειώσεις
                                                          Εκδόσεις Καστανιώτη

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου