Σύνορα η Αγάπη δε γνωρίζει...Οσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Παλιά συνηθίζαμε κατά την εορτή  των Θεοφανείων, 

ν’αγιάζουμε τα σπίτια. 

Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. 

Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, 

μου ανοίγανε κι έμπαινα ψάλλοντας: “ 

«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε..». 

Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, 

βλέπω μια σιδερένια πόρτα. 

Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, 

που ήταν γεμάτη μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, 

και προχωρώ στη σκάλα.

Ήταν μία σκάλα εξωτερική που ανέβαινε πάνω 

και κάτω είχε ένα υπόγειο. 

Ανέβηκα τη σκάλα, 

χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μία Κυρία. 

Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου 

το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε..» 

Με σταματάει απότομα. 

Εν τω μεταξύ με ακούσανε 

και δεξιά και αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες 

απ’τα δωμάτια. 

«Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής», είπα μέσα μου. 

Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ’εμποδίσει. 

–Να φύγεις μου λέει. 

Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. 

Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις σε παρακαλώ. 

Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος 

και της λέω. –Εγώ δεν μπορώ να φύγω! 

Εγώ είμαι Παπάς, δεν μπορώ να φύγω! 

Ήρθα εδώ ν’αγιάσω. 

Ναί αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. 

–Μα δεν ξέρουμε 

αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. 

Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός 

και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό ,

οι κοπέλες ή εσύ, 

μπορεί να έλεγα: 

«Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. 

Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου» 

Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. 

Της λέω λοιπόν. 

–Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. 

Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. 

Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα 

το «Εν Ιορδάνη Βαπτιζομένου Σου Κύριε..», 

διότι είχα μιά χαρά μέσα μου, 

που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα 

να πάω και σ’αυτές τις ψυχές. 

Φιλήσανε όλες το Σταυρό.

 Ήταν περιποιημένες με τις πολύχρωμες φούστες κλπ. 

Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. 

Ο Θεός μας αγαπάει όλους. 

Είναι πολύ καλός και «βρέχει επί δικαίους και αδίκους». 

Όλοι τον έχουμε Πατέρα 

και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός.

Μόνο να φροντίσουμε να Τον γνωρίσουμε 

και να τον Αγαπήσουμε κι εμείς 

και να γίνουμε καλοί. 

Να τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχείς θα είστε. 

Κοιτάζανε απορημένες. 

Κάτι πήρε η Ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. 

–Χάρηκα, τους λέω τέλος, 

που μ’αξιώσε ο Θεός να έλθω σήμερα 

και να σας αγιάσω. 

Χρόνια πολλά! 

–Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα. 

Βίος και λόγοι. 

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. 

Εκδόσεις Ιερά μονή Χρυσοπηγής. Χανιά 2003.