Ναί, Ανθρωπάκο, έχεις βάθος μέσα σου
μόνο που δεν το ξέρεις.
Φοβάσαι θανάσιμα το βάθος της ψυχής σου,
γι’αυτό δεν το αισθάνεσαι και δεν το
βλέπεις.
Γι’αυτό σε πιάνει ίλιγγος
όταν κοιτάζεις κάτω
και τρικλίζεις σαν νάσαι
στο χείλος της αβύσσου.
Φοβάσαι πως θα πέσεις
και θα χάσεις την ατομικότητά σου
αν αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο.
Με την καλύτερη διάθεση να γνωρίσεις τον
εαυτό σου
φθάνεις πάντα στα ίδια συμπεράσματα:
Μικρός,
απάνθρωπος,
ζηλιάρης,
λαίμαργος,
ύπουλος.
Αν δεν ήσουν βαθύς στα τρίσβαθά σου,
Ανθρωπάκο,
δε θα
έγραφα αυτά τα λόγια σε σένα.
Το βάθος τούτο μέσα σου αποτελεί το μεγάλο μέλλον
σου.
Το μόνο που θέλω είναι
να ξεσκεπάσω τον Ανθρωπάκο μέσα σου
που σου καταστρέφει
τη ζωή για χιλιάδες χρόνια.
Είσαι σπουδαίος Aνθρωπάκο,
όταν δεν είσαι μικρός και μικροπρεπής.
Είσαι μεγάλος
όταν κάνεις τη δουλεία σου με αγάπη,
όταν ευτυχείς ασχολούμενος
με τη χαρακτική,
το κτίσιμο,
τη ζωγραφική,
τη διακόσμηση,
τη σπορά,
όταν αντλείς ευχαρίστηση από
τον γαλάζιο ουρανό,
απ’το ελάφι,
απ’τη δροσιά,
απ’τη μουσική και το χορό,
απ’το
μεγάλωμα των παιδιών σου,
κι απ’το όμορφο σώμα της γυναίκας ή του άντρα σου.
Μόνο
ένα πράγμα έχει σημασία:
Να περάσεις τη ζωή σου με υγεία και ευτυχία.
Ακολούθησε τη φωνή της καρδιάς σου
ακόμη και αν σε οδηγεί
έξω από το μονοπάτι
των άτολμων ψυχών.
Να μη γίνεσαι σκληρός και να μην πικραίνεσαι ,
όταν η ζωή
καμία φορά σε βασανίζει.
‘Εκατομμύρια άνθρωποι εσείς,
σας αγκαλιάζω,
μ’ένα φιλί
για όλο τον κόσμο’.
Νιώθω τη φλογερή επιθυμία
να μάθει κάποτε αυτή η ζωή
να
διεκδικεί τα δικαιώματά της
και ν’αλλάξει τη νοοτροπία των σκληρών και δειλών
ψυχών
που κάνουν τα κανόνια να βροντούν.
Το κάνουν αυτό μόνο και μόνο
επειδή η
ζωή τους ξέφυγε μέσα απ’τα χέρια.
Και αγκαλιάζω το γιόμου που με ρωτάει:
Πατέρα
ο ήλιος έφυγε.
Πού πήγε;
Θα ξαναγυρίσει γρήγορα;
Και του απαντώ:
“Ναί γιέ μου θα
ξαναγυρίσει γρήγορα
για να μας ζεστάνει”.
Άκου ανθρωπάκο! Βίλχελμ Ράιχ.
Εκδόσεις
Αποσπερίτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου