Η προσευχή και η λατρεία, λοιπόν,
συνεχίζονται ακαταπαυστα μέρα και νύχτα,
υπό την έννοια ότι αποτελούν μέρος της υπαρξής μας,
όχι κάτι που κάνουμε ή λέμε ή σκεφτόμαστε,
αλλά κάτι που είμαστε
Η προσευχή είναι για μας πιο ουσιαστική,
ένα τμήμα του εαυτού μας
πιο αναπόσπαστο απ'το ρυθμό της αναπνοής
ή τον παλμό της καρδιάς μας.
Δημιουργηθήκαμε για να προσευχόμαστε.
Η προσευχή είναι η αληθινή μας φύση,
και το καθετι θα πρέπει να μετατραπεί σε προσευχή.
Δεν αρκει να λέμε προσευχές:
πρέπει να γίνουμε οι ίδιοι προσευχή,
να είμαστε προσευχή,
μία προσευχή ένσαρκη.
Δεν αρκεί να έχουμε κάποιες στιγμές που να δοξολογούμε.
Ολη η ζωή,κάθε πράξη, κάθε χειρονομία,
ακόμη και το χαμόγελο στο προσωπο του ανθρώπου,
πρέπει να γίνει ένας ύμνος λατρείας,
μια προσφορά,
μια προσευχή.
Πρέπει να προσφέρουμε όχι ότι έχουμε,
αλλά ότι είμαστε.
Η εντός ημών Βασιλεία. Καλλιστος Ware.
Εκδόσεις Ακρίτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου