Η πόρτα ανοίγει προς τα μέσα.

Στην ψυχανάλυση υπάρχει μια πολύ γνωστη ιστορία με έναν άνδρα που κατατρέχεται από ένα επαναλαμβανόμενο εφιάλτη. Είναι παγιδευμένος μέσα σ’ ένα δωμάτιο    και αδυνατεί να ανοίξει την πόρτα και να ξεφύγει. Ψάχνει παντού για να βρει το κλειδί χωρίς αποτέλεσμα.    Προσπαθεί με όλη του τη δύναμη ν’ ανοίξει την πόρτα    αλλά εκείνη δεν αντιστέκεται σθεναρά. Και δεν υπάρχει άλλη έξοδος από αυτή.    Είναι παγιδευμένος και φοβισμένος.    Σε μια συνάντηση με τον ψυχαναλυτή του του αφηγείται αυτό το όνειρο    που τον στοιχειώνει για χρόνια. Ο ψυχαναλυτής ακούει προσεκτικά την περιγραφή του ονείρου    δίνοντας σημασία στις λεπτομέρειες. Του υποδεικνύει ότι η πόρτα μπορεί ν’ ανοίξει προς τα μέσα.    Την επόμενη φορά που βλέπει αυτό το όνειρο    καταφέρνει να θυμηθεί την υπόδειξή του και έλκει την πόρτα προς τα μέσα. Αυτή ανοίγει δίχως την παραμικρή αντίσταση... Και ανθρωπος βρίσκει επιτέλους τη λύτρωση... Χωρίς αμφιβολία, το βαθύτερο συμβολικό μήνυμα αυτής της ιστορίας είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει να στραφεί μέσα του για να βρεί τη διέξοδο σε όλα τα προβλήματα που τον ταλανίζουν και τον κρατούν έρμαιο των συνθηκών και περιστάσεων. Για αυτή τη μυστική πόρτα της καρδιάς μιλάει και ο Τσέχος ποιητής Miroslav Holub στο ποιημά του  'η πόρτα' Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα. Μπορεί απ' έξω εκεί να στέκει ένα δέντρο, ένα δάσος, ένας κήπος, ή μια πόλη μαγική. Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα. Μπορεί να είναι το σκυλί που ψαχουλεύει. Μπορεί να δεις κάποια μορφή, ή ένα μάτι, ή την εικόνα μιας εικόνας. Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα. Αν είναι η καταχνιά θα καθαρίσει. Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα. Κι αν είναι μόνο η σκοτεινιά που θορυβεί κι αν είναι μόνο κούφιος άνεμος κι αν τίποτα δεν είναι έξω εκεί, πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα. Τουλάχιστο θα γίνει κάποιο ρεύμα. (μτφρ. Σπύρος Τσακνιάς)