Εσωτερική γαλήνη.

Πραότητα σημαίνει, να παραμένει ακίνητη και ατάραχη η ψυχή,

τόσο στους εμπαιγμούς όσο και στους επαίνους.

Η αρχή της πραότητας είναι να σιωπούν τα χείλη,

ενώ  η καρδία ευρίσκεται σε ταραχή.

Το μέσον είναι να σιωπούν οι λογισμοί,

ενώ η ψυχή ευρίσκεται σε ολίγη ταραχή.

Και το τέλος, να επικρατεί στην θάλασσα της ψυχής

μόνιμη και σταθερή γαλήνη,

όσο κι αν φυσούν οι ακάθαρτοι άνεμοι...

Εαν το όριο της πιο τέλειας πραότητας είναι,

ενώ βρίσκεται εμπρός σου αυτός που σε παροξύνει,

να τον αντιμετωπίζεις με εσωτερική γαλήνη και αγάπη,

τότε οπωσδήποτε το έσχατο όριο του θυμού είναι,

ενώ απουσιάζει αυτός που σε ελύπησε,

να κάνεις ότι συγκρούεσαι μαζί του

με διάφορα λόγια και κινήματα θηριώδη...

Είδα ανθρώπους που άναψαν από τη μανία του θυμού

και έβγαλαν από μέσα τους σαν εμμετό

την μακροχρόνια μνησικακία τους.

Ετσι με το ένα πάθος απηλλάγησαν από το άλλο!

Αντίθετα είδα άλλους που κατά τρόπο απαράδεκτο

σιώπησαν και έδειξαν ότι ήταν δήθεν μακρόθυμοι

ενώ αποθήκευσαν μέσα τους τη μνησικακία τους.

Αυτούς τους ελεεινολόγησα περισσότερο από τους πρώτους.

Ειδα τρείς μοναχούς που εξυβρίσθησαν συγχρόνως.

Ο πρώτος δαγκώθηκε και ταράχθηκε αλλά δεν μίλησε.

Ο δεύτερος χάρηκε για τον εαυτό του,

αλλά λυπήθηκε για τον υβριστή.

Και ο τρίτος αφού αναλογίστηκε  την ψυχική βλάβη του υβριστή

έχυσε θερμά δάκρυα.

Ετσι έχεις εμπρός τον εργάτη του φόβου,

τον μισθωτό

και τον εργάτη της αγάπης...

Μόλις φανεί το φως υποχωρεί το σκότος...

Ομοίως μόλις ‘μυρίσει’ η ταπείνωση,

εξαφανίζεται κάθε πικρία και θυμός...

Ο θυμός δείχνει άνθρωπο γεμάτο υπερηφάνεια...

Κλίμαξ, Αγίου Ιωάννου του Σιναιτου

Εκδοσις Ιεράς Μονής Παρακλήτου.