Ματαιότης. Μελισσάνθη.

Η έλλειψη αυτογνωσίας είναι η πληγή του σύγχρονου ανθρώπου

και η πηγή της δύστυχίας του σύγχρονου κόσμου...

Ο ανθρωπος, όπως λέει και ο Αγιος Νεκτάριος,

φαντάζεται ότι είναι κάτι σπουδαίο, ώντας μηδαμινός

και υπερηφανεύεται, ώντας ασήμαντος.

Στην εποχή μας αφθονούν οι πολυμαθείς

αλλά έχουν χαθεί οι Ταπεινοί Ανθρωποι,

γιαυτό και ό κόσμος έχει χάσει το ρυθμό και την άρμονία του...

και ο άνθρωπος καλείται να πληρώσει το τίμημα

της εωσφορικής του υπερηφάνειας.

Το ποίημα της Μελλισάνθης ''Ματαιότης'' εξάλλου αναφέρει...

Τι ήξερες χθές, που δεν υπήρχες μερμηγκάκι;

Κι αύριο που δεν θα υπάρχεις, τι θα ξέρεις πάλι;

Στην επιφάνεια, όλως τυχαία, μι'ανεμοζάλη

σ'έφερε ασήμαντο της μοίρας παιχνιδάκι.

Κι ο σίφουνας σε ξαναπαίρνει σε λιγάκι

-Μάταιη κάθε αντίσταση σου, κάθε πάλη-

μόλις σηκώνεις απ'το χώμα το κεφάλι

κι άβυσσοι, οι πιο ξέρηχοι σου φαντάζουν λάκκοι.

Τι αστείο, λοιπόν, έτσι οι γροθιές σου να υψωθούνε

τώρα, κατέναντι στους αιώνιους ουρανούς.

Τι κωμικοί κι όλοι οι Θυμοί σου τούτοι που'ναι

μπροστά στου απείρου τους άγνωστους ωκεανούς.

Μόνο ένα φύσημα να σε διαλύσει σώνει

και τα έργα σου όλα τα τρανά μια φούχτα σκόνη.

Οδοιπορίκο, Εκδόσεις Καστανιώτη

Ο εγωισμός μας είναι η Κόλασή μας. Κάρλος Καστανέντα.

Όσο ένας άνθρωπος αισθάνεται

πως είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει στον κόσμο,

δεν μπορεί πραγματικά να εκτιμήσει τον κόσμο γύρω του.

Μοιάζει σαν άλογο με παρωπίδες,

που το μόνο που βλέπει είναι ο εαυτός του,

ξεκομένος από οτιδήποτε άλλο...

Κάρλος Καστανέντα.

Ο ορισμός του μορφωμένου Ανθρώπου. Σωκράτης

Όταν ρωτήθηκε ο Σωκράτης για να δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου,

δεν ανέφερε τίποτε για τη συσσώρευση γνώσεων.

Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς.

Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1. Πρώτα απ' όλους αυτούς που ελέγχουν τις δυσάρεστες καταστάσεις ,

    αντί να ελέγχονται από αυτές

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα

     και αντιπαθείς ανθρώπους καλοπροαίρετα

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους

7. Τελικά, αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και τη δόξα τους

http://phivosnicolaides.blogspot.com/2011/05/blog-post_05.html

Ο πιο σοφός σύμβουλος του Πολεμιστή. Κάρλος Καστανέντα.

O  θάνατος  ειναι  ο  μόνιμος  συντροφός  μας.

Βρίσκεται   πάντοτε    στα αριστερά   μας  και  πίσω  μας,

σε   απόσταση  τόση  όση  ενός  τεντωμένου χεριού,

και   είναι  ο μόνος   σοφός  σύμβουλος   του  πολεμιστή.

Όποτε   αισθάνεται  ότι  όλα   πάνε  στραβά  και   πρόκειται 

να  εκμηδενιστεί, μπορεί   να στραφεί  προς  το  θανατό του

και   να τον  ρωτήσει  αν τα  πράγματα  έχουν  έτσι στα  αλήθεια.

Ο  θάνατος του  θα του  πει  οτι  κάνει  λάθος, οτι  τίποτα   δεν   έχει

πραγματική   σημασία  εκτός  απο  το  άγγιγμα  του.

Ο θάνατος   του  θα  του  πει  <<Δε  σε  έχω   αγγίξει  ακόμα >>.

Το Νερό και ο Ωκεανός. Μύθος των Σούφι.

Μια φορά και έναν καιρό,

κάπου στον απέραντο ωκεανό ζούσε ο Σεβάχ, ένα όμορφο μικρό ψαράκι.

Σύχνά άκουγε τα μεγάλα ψάρια να μιλούν

για το μεγαλείο και την απεραντοσύνη του ωκεανού.

Καποια στιγμή λοιπόν αποφάσισε να τον ανακαλύψει.

Ρωτησε έτσι ένα μεγαλύτερο και σοφότερο ψάρι

"Συγνώμη", "είσαι πιο μεγάλος από μένα,

οπότε μπορείς να μου πεις,

πού μπορώ να βρώ αυτό το πράγμα που λέγεται Ωκεανός;"

"Ο Ωκεανός, απάντησε το μεγαλύτερο ψάρι, είναι εδώ που βρίσκεσαι τώρα".

"Τι αυτό;;" Μα αυτό είναι νερό!!

Αυτό που ψάχνω είναι ο Ωκεανός" είπε απογοητευμένος ο Σεβάχ

και απομακρύνθηκε κολυμπώντας για να ψάξει κάπου αλλού.

Σταμάτα να ψάχνεις Σεβάχ.

Δεν υπάρχει τίποτα να ψάξεις.

Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να Κοιτάξεις!

Αναζητητή της Αλήθειας

Δεν υπάρχει τίποτα να ψάξεις

Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να Κοιτάξεις..!

Στην Πύλη του Ουρανού. Μύθος των Σούφι.

Κάποτε ένας ανθρωπος αφιερωμένος στο Θεό

ονειρεύτηκε ότι βρέθηκε εμπρός στην πύλη του Ουρανού..

Μαγεμένος από την ομορφιά που αντίκρυσε, προσπάθησε να μπει

Ακούστηκε τότε η φωνή του Αγαπημένου.

"Ποιός είναι;;;" και εκείνος απάντησε: "Εγώ Κύριε, ο ταπεινός σου δούλος!''"

Τότε η φωνή του Αγαπημένου απάντησε:

"Εδώ ΔΕΝ υπάρχει χώρος για Δύο." Φύγε αμέσως !!!

Ο Ευσεβής ξύπνησε ταραγμένος....

Μετά απο βαθύ συλλογισμό κατάλαβε το μήνυμα του ονείρου...

Πούλησε την περιουσία του

και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην μοναξία και την προσευχή

έχοντας για μοναδικη του παρηγοριά τον Αγαπημένο...

Μετα από ένα χρόνο ξαναείδε το ιδιο όνειρο..

Τότε η φωνή του Αγαπημένου έκανε την ίδια ερώτηση:

"Ποιός είναι;;;

Και ο άνθρωπος απάντησε: "Εσύ Κύριε!!!"

Με μιας άνοιξε η Πύλη και ο Ευσεβής χάθηκε μέσα στο Φώς...

Η αλατένια κούκλα. Μύθος των Σούφι.

Διαβάστε τον παρακάτω μύθο με τα μάτια της ψυχής σας...

Μια αλατένια κούκλα,

αναζητώντας την αλήθεια για τον κόσμο και τον Εαυτό της

ταξίδεψε χιλιάδες μίλια μέχρι που σταμάτησε στην άκρη της θάλασσας.

Είχε μαγευτεί από την απέραντη υγρή κινούμενη μάζα,

που δεν έμοιαζε με τίποτα από όλα όσα είχε δει ως τότε.

-Τι είσαι; ρώτησε η αλατένια κούκλα.

-Eλα μέσα και δες μόνη σου, απάντησε η θάλασσα με ένα χαμόγελο.

Έτσι, η αλατένια κούκλα προχώρησε τσαλαπατώντας προς τα μέσα.

'Oσο πιο βαθιά προχωρούσε

τόσο περισσότερο διαλυόταν

μέχρι που έμεινε ένα μικρό κομματάκι από αυτή.

Πριν διαλυθεί και το τελευταίο μέρος της

η κούκλα αναφώνησε με θαυμασμό.

-Τώρα ξέρω τι είμαι εγώ…

Να γίνεστε όμοιοι με την Πηγή...Aivanhov.

Η πηγή τρέχει και αναβλύζει ασταμάτητα,

και αν κανείς θελήσει να τη ρυπάνει πετώντας μέσα σκουπίδια,

αυτή εξακολουθεί να τρέχει

και το ρεύμα παρασέρνει τα σκουπίδια μακριά .

Η πηγή παραμένει πάντα καθαρή, πάντα ζωντανή,

γιατί δεν σταματάει ούτε μία στιγμή να τρέχει.

Πάρτε την Πηγή σαν πρότυπο, γίνετε όμοιοι με αυτή,

δηλαδή να έχετε Αγάπη για όλους και για κάθετι.

Αυτή η Αγάπη που θα αναβλύζει θα σας προστατεύει

από τις ακαθαρσίες και τους πόνους.

Ούτε καν θα αντιληφθείτε ότι προσπάθησαν να σας λερώσουν

και να σας κάνουν κακό,

γιατί ότι κακό μπορεί να σας συμβεί

η πηγή θα το αποβάλει.

Φυλάξτε μέρα νύχτα αυτή την εικόνα της πηγής που τρέχει

και που διώχνει το κακό και τις ακαθαρσίες,

αγαπάτε ασταμάτητα και δεν θα υποφέρετε πιά.

Aivanhov.  Για μια καινούργια ζωή. Χρυσοί κανόνες.

Εκδόσεις Prosveta.

Τι πρέπει να προσφέρουμε στο Θεό. Πυθαγόρας.

Η μόνη δεκτή προσφορά στο Θεό,

είναι μια καθαρή καρδιά και μία αγνή ζωή.

Ο Θεός είναι Πνεύμα

και μπορεί να λατρεύεται

μόνο με το Πνεύμα και με μία σωστή ζωή.

Μιά ψυχή Θεικά εμπνευσμένη,

σταθερά μας ενώνει με το Θεό.

Γιατί είναι απαραίτητο

το Ομοιο να πλησιάζει το Ομοιο.

Πυθαγόρας. Hobart Huson

Εκδόσεις Νέα Εποχή.

Η Χαρά του Είναι. Jean Klein.

Ο νούς πρέπει να φτάσει σε κατάσταση σιγής,

εντελώς κενός από φόβο , πόθους και όλες τις εικόνες.

Αυτό δεν μπορεί να επέλθει με καταστολή,

αλλά με παρατήρηση κάθε αισθήματος και σκέψης

χωρίς χαρακτηρισμό, απόρριψη, κρίση ή σύγκριση. 

Αν είναι να λειτουργήσει η χωρίς κίνητρο εγρήγορση ,

ο λογοκριτής πρέπει να εξαφανιστεί .

Πρέπει να υπάρχει ήσυχο κοίταγμα σε ότι απαρτίζει το νού.

Ανακαλύπτοντας τα γεγονότα όπως ακριβώς είναι ,

η αναταραχή εξαφανίζεται,

η κίνηση των σκέψεων επιβραδύνεται

και μπορούμε να παρατηρούμε την κάθε σκέψη, την αιτία και το περιεχόμενό της

καθώς παρουσιάζεται.

Εχουμε επίγνωση κάθε σκέψης στην πληρότητά της

και σε αυτή την ολότητα δεν μπορεί να υπάρξει σύγκρουση.

Μην πιέζετε λοιπόν το νού σας.

Ας παρατηρείτε απλώς τις διάφορες κινήσεις του ,

όπως κοιτάζετε πουλιά που πετούν.

Σε αυτό το απέριττο κοίταγμα ,

όλες οι εμπειρίες σας έρχονται στην επιφάνεια  και ξεδιπλώνονται.

Γιατί η χωρίς κίνητρο θέαση ,

όχι μόνο παράγει τεράστια ποσά ενέργειας,

αλλά απελευθερώνει όλη την ενέργεια,

όλα τα στρώματα αναστολών.

Βλέπετε την ολότητά σας.


Η χαρά του Είναι. Jean Klein

Θολό Νερό. Σκονισμένος Καθρέφτης. Λιου Ι Μινγκ.

Το θολό νερό είναι ταραγμένο. Αφησέ το να ηρεμήσει και γίνεται διαυγές.

Ενας σκονισμένος καθρέφτης είναι θολός. Καθάρισέ τον και γίνεται διαυγής.


Ο λόγος που οι διάνοιες των ανθρώπων δεν είναι καθαρές

και η φύση τους είναι ασταθής,

είναι γιατί έχουν γεμίσει πόθους και συναισθήματα.

Προσθέστε σε αυτά αιώνες νοητικής συνήθειας, 

αποκτημένες επιρροές που παραπλανούν τον νού,

τις παραφυάδες τους που κλείνουν το άνοιγμα της επίγνωσης-

Αυτά είναι σαν το θολό νερό και το σκονισμένο καθρέφτη...

Ο αληθινός νους και η αληθινή ουσία έχουν χαθεί εντελώς.

Αν μπορέσει κανείς να το αντιληφθεί ξαφνικά  και να αλλάξει κατεύθυνση,

να ξεπλύνει τη βρωμιά και τη μόλυνση,

να απομακρύνει βαθμιαία τις μεροληπτικές νοητικές συνήθειες μιας ζωής,

τις περιπλανώμενες σκέψεις,

και τις διεστραμμένες πράξεις,

Αυξάνοντας σε δύναμη και επιμονή,

απομακρύνοντας συνεχώς τη σκουριά,

μέχρις ότου δεν μένει τίποτα πια για να απομακρυνθεί,

τότε όταν η βρωμιά φεύγει το χρυσάφι μένει καθαρό.

Τότε ο αρχικός νούς και η θεμελιώδης ουσία αυθόρμητα θα προβάλλουν πλήρως,

το φώς της σοφίας ξαφνικά θα λάμψει

και το άτομο θα δεί καθαρά το σύμπαν 

σαν να βρίσκεται στην παλάμη του χεριού του χωρίς κανένα εμπόδιο...

Αυτό μοιάζει σαν το θολό νερό που επιστρέφει στη διαύγεια όταν ηρεμεί,

και σαν τον σκονισμένο καθρέφτη που ξαναβρίσκει τη λάμψη του όταν γυαλίζεται

ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ,

ΧΩΡΙΣ ΕΛΛΕΙΨΗ.

Πηγή
Η αφύπνιση στο Ταό. Εκδόσεις Κέδρος.

''Ηθικά Νικομάχεια'' Αριστοτέλης

Δύο λοιπόν, όπως είδαμε, είναι τα είδη της αρετής,

η διανοητική και η ηθική.

Η διανοητική αρετή χρωστάει και τη γένεση και την αύξηση της

κατά κύριο λόγο στη διδασκαλία

(γι’ αυτό κι εκείνο που χρειάζεται γι’ αυτήν είναι η πείρα και ο χρόνος),

ενώ η ηθική αρετή είναι αποτέλεσμα του έθους (δηλαδή της συνήθειας),

καθώς και το ίδιο της το όνομα (ηθική), άλλωστε,

μικρή μόνο διαφορά παρουσιάζει από τη λέξη έθος.

Αυτό ακριβώς κάνει φανερό ότι

καμιά ηθική αρετή δεν υπάρχει μέσα μας εκ φύσεως.

Πραγματικά,

δεν υπάρχει πράγμα εφοδιασμένο από τη φύση με κάποιες ιδιότητες,

που να μπορείς να το συνηθίσεις να αποκτήσει άλλες ιδιότητες.

Παράδειγμα η πέτρα: καμωμένη από, τη φύση να πηγαίνει προς τα κάτω,

δεν είναι δυνατό να συνηθίσει να πηγαίνει προς τα πάνω,

έστω κι αν χιλιάδες φορές προσπαθήσει κανείς να της το μάθει

πετώντας την και ξαναπετώντας την προς τα πάνω·

ούτε η φωτιά μπορεί να συνηθίσει να πηγαίνει προς. τα κάτω.

γενικά δεν υπάρχει πράγμα καμωμένο από τη φύση

που συμπεριφέρεται με έναν ορισμένο τρόπο,

να μπορεί να συνηθίσει να συμπεριφέρεται με άλλον τρόπο.

Συμπέρασμα: οι αρετές δεν υπάρχουν μέσα μας εκ φύσεως

-ούτε όμως και είναι αντίθετη προς τη φύση μας η γένεση τους μέσα μας:

Δηλαδή η φύση μας έκανε επιδεκτικούς στις αρετές,

τέλειοι όμως σ’ αυτές γινόμαστε με τη διαδικασία του έθους (της συνήθειας).

Πηγή

http://blogs.sch.gr/stratilio/archives/695

Στη νύχτα που έρχεται.. Μελισσάνθη

Ξεκινάμε ανάλαφροι καθώς η γύρη
που ταξιδεύει στον άνεμο.

Γρήγορα πέφτουμε στο χώμα
ρίχνουμε ρίζες, ρίχνουμε κλαδιά
γινόμαστε δέντρα που διψούν ουρανό
κι όλο αρπαζόμαστε με δύναμη απ᾿ τη γη

Μας βρίσκουν τ᾿ ατέλειωτα καλοκαίρια
τα μεγάλα κάματα.
Οι άνεμοι, τά νερά
παίρνουν τά φύλλα μας.

Αργότερα
πλακώνουν οἱ βαριές συννεφιές
μας τυραννούν οι χειμώνες κι οι καταιγίδες

Μα πάντα αντιστεκόμαστε,
ορθωνόμαστε
πάντα ντυνόμαστε με νέο φύλλωμα

Ὡσότου, φτάνει ένας άνεμος παράξενος
-κανεις δε ξέρει πότε κι από ποὺ ξεκινά-
μας ρίχνει κάτω
μ᾿ όλες μας τις ρίζες στον αέρα.

Γιὰ λίγο ακόμα μες στη φυλλωσιά μας
κάθεται κρυμμένο
-να πει μία τρίλια του στη νύχτα που έρχεται-
ένα πουλί.