Ανάμνηση, Διάκριση και Προσδοκία..

Η Ατραπός(Πνευματική οδός) 

περνά από την Ανάμνηση (Ντικρ), 

Διάκριση (Φικρ) 

και Προσδοκία(Χιμάχ). 

Ντίκρ είναι Ανάμνηση του Θεού,

από τον οποίο με διαχωρίζει ο εαυτός μου. 

Αυτή η πλάνη που ο ίδιος προκάλεσα, 

δημιουργεί ένα φράγμα, 

τη χωριστικότητα.

 Για να αρχίσουμε λοιπόν τη διάλυση του Εαυτού, 

είναι απαραίτητη η Ανάμνηση. 

Πως μπορώ όμως να θυμηθώ το Θεό, 

όταν είμαι γεμάτος από μένα;  

Οταν το δοχείο είναι γεμάτο από μένα 

δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο. 

Πρόκειται για μία διαδικασία αντικατάστασης. 

Ενα δοχείο νερό με κομματάκια λάσπης να αιωρούνται,
 μπορεί να καθαριστεί τελείως 

 αν το βάλουμε κάτω από μία βρύση 

και ρίξουμε μέσα φρέσκο, καθαρό νερό. 

Σιγά σιγά το λασπωμένο δοχείο αρχίζει να καθαρίζει 

και να αντανακλά όλο και περισσότερο 

την ουσιαστική φύση του καθαρού νερού. 

Γιαυτό μας αρέσει η αγνότητα - 

Είμαστε αγνοί από την Πηγή μας.

 Φικρ είναι εκείνο το Φως που ρίχνεται σε μία σκηνή 

υποδηλώνοντας τη διάκριση: 

Τι είναι καλό και τι κακό, 

τι διαρκεί και τι όχι,

τι είναι σωστό και λάθος, 

μαύρο και άσπρο. 

Αν βρισκόμαστε σε κατάσταση πραγματικής Ανάμνησης, 

η Διάκριση θα λειτουργεί αυτόματα. 

Ούτε Ανάμνηση ούτε Διάκριση θα υπάρξει 

αν δεν έχουμε χιμαχ 

- Ενέργεια, επιθυμία να είμαστε αληθινοί πλήρεις, ζωντανοί. 

Όσο περισσότερη από αυτή την Ενέργεια έχουμε, 

τόσο περισσότερο διαθέσιμη γίνεται. 

Μοιάζει με το καθάρισμα της Πηγής: 

Όσο περισσσότερο καθαρίζετε το κεφαλάρι της, 

τόσο καθαρότερο νερό θα κρατάει. 

Αρα οι τρείς βασικές προυποθέσεις της Ατραπού 

είναι εντελώς αλληλοσυσχετιζόμενες. 

Καθεμία ενισχύει τις άλλες ποσοτικά και ποιοτικά.

Αν έχω περισσότερη συνειδητότητα(Ανάμνηση), 

θα πράξεις μου θα φωτίζονται συνεχώς 

από περισσότερη Διάκριση. 

Συνεπώς η ποιότητα των περισσότερων 

από τις καινούργιες πράξεις μου θα είναι τέτοιες 

που δεν θα διογκώνουν τον εαυτό μέσα μου. 

Σιγά σιγά αντιλαμβάνεται κανείς την εξαφάνιση 

της κατάστασης του ''εγώ''

-αλαζονεία, ματαιοδοξία, προσωπικότητα. 

Ξεφορτωθείτε το ''εγώ'' και θα δείτε τον πραγματικό εαυτό. 

Το εμβυακό σπέρμα της αληθινής γνώσης ενυπάρχει στον καθενα. 

Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις αμαυρώνεται 

ή επικαλύπτεται από τα στρώματα της προσωπικότητας. 

 Ο Δρόμος των Σούφι. ShaykhFadhlalla Haeri. 

 Εκδόσεις Ιάμβλιχος. 1991