Η Οδύσσεια του πνεύματος.

Ο άνθρωπος γνωρίζει τον κόσμο 

όταν κοιτά προς τα έξω,

και γνωρίζει τον εαυτό του 

όταν αρχίζει να κοιτά προς τα μέσα,

Τότε ξεκινά η Οδύσσεια του Πνεύματος..

.................................................

Πόσα λίγα ξέρουμε για τους εαυτούς μας! 

Μοιάζει να ξέρουμε πάρα πολλά για άλλα πράγματα, 

για την απόσταση ως το φεγγάρι, 

για την ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, 

πως να συναρμολογήσουμε τους πιο πολύπλοκους 

και καταπληκτικούς ηλεκτρονικούς εγκεφάλους, 

πως να διασπάσουμε το άτομο 

και το ελαχιστότατο της ύλης.

Αλλά ξέρουμε τόσα λίγα για τον εαυτό μας. 

Το να πάμε στο φεγγάρι είναι πολύ πιο σημαντικό 

από το να πάμε βαθιά μέσα στον εαυτό μας.

Ίσως γιατί είμαστε τεμπέληδες 

ή φοβόμαστε 

ή γιατί δε φέρνει κανένα κέρδος, 

από την πλευρά της επιτυχίας και των χρημάτων, 

το να πάμε βαθιά μέσα μας.

Είναι πολύ πιο μακρύ ταξίδι από το να πας στο φεγγάρι.

Δεν υπάρχει διαθέσιμη μηχανή για αυτό το ταξίδι,

και δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει, 

ούτε θεωρίες 

ούτε βιβλίο 

ούτε καθοδηγητής. 

Πρέπει να το κάνει κανείς μόνος του. 

Πρέπει να έχεις πολύ περισσότερη ενέργεια 

απ’όση χρειάζεται για να επινοήσεις 

και να συναρμολογήσεις μια τεράστια μηχανή. 

Δεν μπορείς να πάρεις αυτή την ενέργεια 

από κανένα ναρκωτικό, 

από κανενός είδος αλληλεπίδραση κάποιας σχέσης, 

ούτε με έλεγχο ή απάρνηση. 

Δεν μπορείς να εξαγοράσεις αυτή την ενέργεια 

συσσωρεύοντας γνώσεις γύρω από τον εαυτό σου.

Κάθε μορφή συσσώρευσης 

και η προσκόλληση σε αυτή, 

ελαττώνει και διαστρεβλώνει αυτήν την ενέργεια. 

Οι γνώσεις γύρω από τον εαυτό σου σε σκλαβώνουν, 

σε λυγίζουν, 

σε καθηλώνουν.

Δεν υπάρχει ελευθερία να κινηθείς 

και δρας και κινείσαι 

μέσα στα όρια αυτών των γνώσεων.

Το να μαθαίνεις τον εαυτό σου 

δεν είναι ποτέ το ίδιο 

όπως το να συσσωρεύεις γνώσεις για τον εαυτό σου.

Το να μαθαίνεις είναι ζωντανό παρόν 

και οι γνώσεις είναι παρελθόν.

Αν μαθαίνεις με σκοπό να συσσωρεύσεις, 

παύει η μάθηση. 

Η γνώση είναι στατική, 

μπορείς να της προσθέσεις κάτι περισσότερο 

ή να της αφαιρέσεις, 

αλλά η μάθηση είναι ζωντανή, 

δεν μπορείς να της προσθέσεις, 

ή να της αφαιρέσεις τίποτα 

γιατί δεν υπάρχει συσσώρευση σε καμία στιγμή. 

Το να γνωρίζεις, να μαθαίνεις για τον εαυτό σου, 

δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, 

ενώ η γνώση έχει.

Η γνώση είναι πεπερασμένη, 

αλλά να μαθαίνεις, να γνωρίζεις, είναι απεριόριστο.

 Κρισναμούρτι.Σημειώσεις.

Εκδόσεις Καστανιώτη.