Η Οδύσσεια του πνεύματος.

Ο άνθρωπος γνωρίζει τον κόσμο 

όταν κοιτά προς τα έξω,

και γνωρίζει τον εαυτό του 

όταν αρχίζει να κοιτά προς τα μέσα,

Τότε ξεκινά η Οδύσσεια του Πνεύματος..

.................................................

Πόσα λίγα ξέρουμε για τους εαυτούς μας! 

Μοιάζει να ξέρουμε πάρα πολλά για άλλα πράγματα, 

για την απόσταση ως το φεγγάρι, 

για την ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, 

πως να συναρμολογήσουμε τους πιο πολύπλοκους 

και καταπληκτικούς ηλεκτρονικούς εγκεφάλους, 

πως να διασπάσουμε το άτομο 

και το ελαχιστότατο της ύλης.

Αλλά ξέρουμε τόσα λίγα για τον εαυτό μας. 

Το να πάμε στο φεγγάρι είναι πολύ πιο σημαντικό 

από το να πάμε βαθιά μέσα στον εαυτό μας.

Ίσως γιατί είμαστε τεμπέληδες 

ή φοβόμαστε 

ή γιατί δε φέρνει κανένα κέρδος, 

από την πλευρά της επιτυχίας και των χρημάτων, 

το να πάμε βαθιά μέσα μας.

Είναι πολύ πιο μακρύ ταξίδι από το να πας στο φεγγάρι.

Δεν υπάρχει διαθέσιμη μηχανή για αυτό το ταξίδι,

και δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει, 

ούτε θεωρίες 

ούτε βιβλίο 

ούτε καθοδηγητής. 

Πρέπει να το κάνει κανείς μόνος του. 

Πρέπει να έχεις πολύ περισσότερη ενέργεια 

απ’όση χρειάζεται για να επινοήσεις 

και να συναρμολογήσεις μια τεράστια μηχανή. 

Δεν μπορείς να πάρεις αυτή την ενέργεια 

από κανένα ναρκωτικό, 

από κανενός είδος αλληλεπίδραση κάποιας σχέσης, 

ούτε με έλεγχο ή απάρνηση. 

Δεν μπορείς να εξαγοράσεις αυτή την ενέργεια 

συσσωρεύοντας γνώσεις γύρω από τον εαυτό σου.

Κάθε μορφή συσσώρευσης 

και η προσκόλληση σε αυτή, 

ελαττώνει και διαστρεβλώνει αυτήν την ενέργεια. 

Οι γνώσεις γύρω από τον εαυτό σου σε σκλαβώνουν, 

σε λυγίζουν, 

σε καθηλώνουν.

Δεν υπάρχει ελευθερία να κινηθείς 

και δρας και κινείσαι 

μέσα στα όρια αυτών των γνώσεων.

Το να μαθαίνεις τον εαυτό σου 

δεν είναι ποτέ το ίδιο 

όπως το να συσσωρεύεις γνώσεις για τον εαυτό σου.

Το να μαθαίνεις είναι ζωντανό παρόν 

και οι γνώσεις είναι παρελθόν.

Αν μαθαίνεις με σκοπό να συσσωρεύσεις, 

παύει η μάθηση. 

Η γνώση είναι στατική, 

μπορείς να της προσθέσεις κάτι περισσότερο 

ή να της αφαιρέσεις, 

αλλά η μάθηση είναι ζωντανή, 

δεν μπορείς να της προσθέσεις, 

ή να της αφαιρέσεις τίποτα 

γιατί δεν υπάρχει συσσώρευση σε καμία στιγμή. 

Το να γνωρίζεις, να μαθαίνεις για τον εαυτό σου, 

δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, 

ενώ η γνώση έχει.

Η γνώση είναι πεπερασμένη, 

αλλά να μαθαίνεις, να γνωρίζεις, είναι απεριόριστο.

 Κρισναμούρτι.Σημειώσεις.

Εκδόσεις Καστανιώτη.

Τι είναι η Αγάπη..

Η Νάζλα, 

μία μέρα, πήγε και βρήκε ένα γέρο και τον ερώτησε. 

-Τι  είναι η Αγάπη. 

Ο γέρος αποκρίθηκε

- Κοίταξε αυτήν την παπαρούνα. 

Εχτές μαράθηκε, 

σήμερα ξεφυλλίζεται, 

αύριο δε θα μείνει από την ομορφιά της 

παρά ένα ξερό κουμπάκι 

γεμάτο σπόρους φαρμακερούς. 

Τέτοια είναι η Αγάπη. 

Η κόρη έφυγε με καρδιά θλιμμένη. 

Την άλλη μέρα, 

παρατήρησε μέσα σ'ένα μαγαζί έναν άνθρωπο 

που έτριβε τους σπόρους της παπαρούνας.

-Άθλιε, 

φώναξε η Νάζλα, 

για ποιο δυστυχισμένο ετοιμάζεις αυτό το γιατρικό. 

Ο άλλος έσκασε στα γέλια. 

-Οι σπόροι αυτοί, μικρούλα μου, 

έχουνε φαρμάκι. 

Μα βγάζω ένα γλυκύτατο λάδι απ'αυτούς. 

Πρέπει όμως να ξέρει κανείς να το παίρνει. 

Αγνώστου Άραβα ποιητή. 

Το περιβόλι της Αγάπης. 

Εκδόσεις Ηριδανός.

Τα ερωτικά ποιήματα

Ο ποιητής γράφει ποιήματα για τη ζωή..

Ο Σοφός κάνει τη ζωή του ένα ποίημα..

Λέει μία ιστορία των Σούφι

................................................

Κάποιος εραστής 

επισκέφτηκε την αγαπημένη του, 

της έδειξε τα ποιήματα που είχε γράψει γι'αυτήν 

και της τα διάβαζε για πολλή ώρα.  

Οι στίχοι έλεγαν 

για όσα εκείνος σκεφτόταν για κείνη 

και τα όσα ένιωθε  

για την ομορφιά και τη γοητεία της. 

Η γυναίκα του είπε 

"Βρίσκεσαι εδώ μαζί μου 

και μπορείς ν'αντικρίσεις τα κάλη μου άμεσα. 

Αλλά εσύ επιμένεις 

να εκφράζεις συγκινήσεις 

που αντιπροσωπεύουν εσένα, 

όχι εμένα. 

Δεν είμαι εγώ το αντικείμενο των αισθημάτων σου. 

Είναι ο εαυτός σου 

που στέκεται εμπόδιο 

ανάμεσα σε σένα και σε μένα".

Στο δρόμο της Σοφίας των Σούφι. 

Εκδόσεις Μπουκουμάνης.

Ενοποίηση του Όλου Ανθρώπου

Βασικός σκοπός της «ευχής*» 

είναι να ενοποιήσει 

«τον κατακερματισθέντα» όλον άνθρωπον..

Ο άνθρωπος, κατά τη Γραφική Διατύπωσι, 

είναι πλασμένος «κατ’εικόνα θεού». 

Ο Θεός είναι τριαδικός, 

δηλαδή είναι μία ουσία με τρείς υποστάσεις

(Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα). 

Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή, 

εφόσον όπως είπαμε είναι «κατ’εικόνα Θεού». 

Είναι ενιαία αλλά και πολυδύναμη. 

Έχει τρεις δυνάμεις.

Νού, Επιθυμία και Θέληση.  

Και οι τρεις 

πρέπει να βρίσκονται σε ενότητα 

και να στρέφονται προς το Θεό. 

Κατά τον Άγιο Μάξιμο 

η φυσική εξέλιξη των τριών δυνάμεων είναι, 

του μεν Νού να έχει γνώση του Θεού, 

της δε Επιθυμίας να επιθυμεί και να αγαπά μόνο τον Θεό,

και της Θελήσεως να πράττη το θέλημα του Θεού. 

Υπάρχει λοιπόν ενότητα 

γιατί υπάρχει η φορά προς τον Θεό. 

Ε, λοιπόν, 

η αμαρτία διασπά αυτή την ενότητα 

των τριών δυνάμεων της ψυχής. 

Ο Νούς έρχεται σε άγνοια του Θεού, 

η Επιθυμία αγαπά πλέον τα κτίσματα 

και όχι τον Δημιουργό 

και η Βούληση υφίσταται την τυραννία των παθών.

Πλήρης υποδούλωση της ψυχής. 

Ώραία περιγράφει αυτήν την κατάσταση 

ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. 

Πρώτον απομακρύνεται ο Νούς 

και στρέφεται στα κτίσματα. 

Δεύτερον ο αποστάς από το Θεό Νούς 

παρασύρει την επιθυμία 

μακριά από τον Θεό και τις εντολές του. 

Τρίτον η Θέληση υποδουλώνεται στα πάθη 

και τυραννείται, 

δηλαδή αποθηριούται.

Φεύγουν λοιπόν οι τρείς δυνάμεις 

μακριά από τον Θεό,

αλλά χάνουν και την μεταξύ τους ενότητα. 

Ετσι λοιπόν παρατηρείται , 

η επιθυμία να θέλει να επιστρέψει στο Θεό, 

αλλά να μην αφήνει η Βούληση. 

Να θέλει η επιθυμία την επιστροφή, 

αλλά να μην αφήνει ο Νούς 

με την απιστία και την αθεΐα ν’αγαπήσει τον Θεό. 

Αυτό το επιδιώκουμε και τελικά το επιτυγχάνουμε  

με την «ευχή*». 

Η Επιστροφή  αρχίζει με την συγκέντρωση του Νού. 

Επιδίωξη είναι να αποσπασθεί από τα γύρω αντικείμενα 

και να  επανέλθει στον εαυτό του 

και εν συνεχεία να επαναφέρει την επιθυμία.

*Ευχή ονομάζεται 

η αδιάλειπτη επανάληψη της προσευχής 

«Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με» 

με απόλυτη προσοχή και συγκέντρωση 

ώστε ο Νούς να αποπαστεί τελείως 

από τις σκέψεις(λογισμούς) 

και να απορροφηθεί από την Προσευχή.

Μια βραδυά στην έρημο του Αγίου Όρους.

Συζήτηση με Ερημίτη για την Ευχή.

Εκδόσεις Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου.