Μυστική διδασκαλία. Shih Tao

Η αληθινή ευτυχία είναι εφικτή, 

μόνο όταν ζούμε πλήρεις στο παρόν, 

χωρίς φόβους και προσδοκίες. 

Γράφει ο Shih Tao..

............................................. 

 Για να είμαι απαλλαγμένος από το θόρυβο 

εφτιαξα μία καλύβα 

μακριά στο βάθος των βουνών. 

Περιπλανόμενος εδώ και εκεί, χωρίς καμία σκέψη.

Όταν έρχεται η άνοιξη, παρακολουθώ τα πουλιά. 

 Το καλοκαίρι κάνω το μπάνιο μου στα τρεχούμενα ρυάκια. 

 Το φθινόπωρο ανεβαίνω στις υψηλότερες κορυφές. 

 Το χειμώνα ζεσταίνομαι στον ήλιο.

Έτσι απολαμβάνω την πραγματική γεύση των εποχών.

 Όταν έχω χρόνο, διαβάζω Σούτρας*

Όταν είμαι κουρασμένος 

κοιμάμαι στο αχυρένιο μου κρεβάτι.

 Αφήστε τον ήλιο και το φεγγάρι 

να περιστρέφονται από μόνα τους! 

Η έννοια αυτής της μυστικής διδασκαλίας 

είναι βαθειά και απέραντη σαν τον ωκεανό . 

Αν μπορούσα να σας την αποκαλύψω

το στερεό βουνό , φοβάμαι , θα γινόταν καπνός.

 Shih tao 

Πηγή http://www.dailyzen.com/

*Σούτρας (θρησκευτικά κείμενα)

Η αέναη πάλη του Νου με την Καρδιά.. Νίκος Καζαντζάκης

Κάθε άνθρωπος ακροβατεί

ανάμεσα στην επιθυμία του για ασφάλεια και μονιμότητα 

και την ανάγκη του να επεκτείνεται και να εξελίσσεται, 

αναζητώντας συνεχώς νέα όρια και νέους ορίζοντες..

Το σημείο όπου θα βάλει τον πήχη 

ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα 

καθορίζει και το πεπρωμένο του..

Γράφει ο ΝίκοςΚαζαντζάκης

 .........................................

Περπατάω στ'αφρόχειλα της αβύσσου και τρέμω: 

Δύο φωνές μέσα μου παλεύουν. 

Ο νούς: “Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; 

Μέσα στο ιερό περίβολο των πέντε αισθήσεων 

χρέος μας ν'αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου”. 

Μα μια άλλη μέσα μου φωνή , 

άς την πούμε έκτη δύναμη, 

ας την πούμε καρδιά, 

αντιστέκεται και φωνάζει: 

 “ Οχι!   Όχι! 

Ποτέ μην αναγνωρίζεις τα σύνορα του ανθρώπου! 

Να σπας τα σύνορα!

 Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου!

 Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!” 

Ο νους: “Λαγαρό και ανέλπιδο είναι το μάτι μου 

και θεάται τα πάντα. 

Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, 

μια παράσταση που δίνουν 

οι πέντε θετρίνοι του κορμιού μου. 

“ Κοιτάζω με απληστία, 

με ανείπωτη περιέργεια, 

και δεν έχω την αφέλεια του χωριάτη να πιστέψω, 

και ν'ανεβώ επάνω στη σκηνή 

επεμβαίνοντας στην αιματηρή κωμωδία”.

“ Είμαι ο θαυματοποιός φακίρης που ακίνητος, 

καθούμενος στο σταυροδρόμι των αισθήσεων, 

θετάται να γεννιέται και ν'αφανίζεται ο κόσμος, 

θεάται τα πλήθη να σαλεύουν 

και να φωνάζουν 

στα πολύχρωμα μονοπάτια της ματαιότητας. 

“Καρδιά, απλοική καρδιά, γαλήνεψε και υποτάξου!”. 

Μα η καρδιά αποτινάζει και φωνάζει: 

“ Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη σκηνή

 και επεμβαίνω στην πορεία του κόσμου!” 

Δε ζυγιάζω, 

δε μετρώ, 

δε βολεύομαι! 

Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι. 

Ασκητική. Νίκος Καζαντζάκης.Εκδόσεις Καζαντζάκη.

Τα 4 εμπόδια στη γνώση του Εαυτού μας. Πήτερ Ουσπένσκι

Για να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του 

θα πρέπει να αρχίσει να τον μελετά. 

Κατά τη διάρκεια της μελέτης αυτής 

αν είναι ειλικρινής 

θα ανακαλύψει σύμφωνα με τον Ουσπένσκυ 

4 βασικά εμπόδια..

.............................................

Το πρώτο είναι το ψέμα, 

το να μιλάει δηλαδή κανείς για πράγματα 

που δε γνωρίζει 

και ούτε μπορεί να γνωρίζει, 

σαν να τα γνώριζε 

και σαν να μπορούσε να τα γνωρίζει. 

Όταν ο άνθρωπος το καταλάβει αυτό , 

αρχίζει να φοβάται το ψέμα 

και πάλι όχι για λόγους ηθικής, 

αλλά για το ότι 

δεν μπορεί να ελέγξει το ψέμα του 

και για το ότι το ψέμα του τον εξουσιάζει, 

δηλαδή εξουσιάζει τις άλλες του λειτουργίες.

Το δεύτερο επικίνδυνο χαρακτηριστικό 

που βρίσκει μέσα του 

είναι η φαντασία. 

Διαπιστώνει ότι η φαντασία 

είναι μία καταστρεπτική δύναμη,

ότι δεν μπορεί ποτέ να την ελέγξει 

και ότι πάντα τον παρασύρει μακριά 

από τις συνειδητές του αποφάσεις,

προς κατεύθυνση που δεν σκόπευε να πάει.

Η φαντασία είναι σχεδόν τόσο κακή όσο το ψέμα, 

στην πραγματικότητα είναι το ψέμα 

προς τον εαυτό μας.

Ο άνθρωπος αρχίζει να φαντάζεται κάτι 

για να ευχαριστήσει τον εαυτό του 

και πολύ γρήγορα αρχίζει να πιστεύει 

αυτό που φαντάζεται ή τουλάχιστον μέρος απ’αυτό. 

Κατόπιν ή ακόμη πριν απ’αυτό, 

βρίσκει κανείς πάρα πολλά επικίνδυνα αποτελέσματα 

στην έκφραση των αρνητικών συναισθημάτων 

Οίκτος για τον εαυτό μας, 

θυμός, 

υποψία, 

φόβος, 

ενόχληση, 

ανία, 

δυσπιστία, 

ζήλια..

Συνήθως δέχεται κανείς σαν εντελώς φυσική 

αυτή την έκφραση των αρνητικών συναισθημάτων 

ή ακόμη και αναγκαία. 

Πολύ συχνά οι άνθρωποι την αποκαλούν ειλικρίνεια. 

Φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την ειλικρίνεια. 

Είναι απλώς σημάδι αδυναμίας στον άνθρωπο, 

σημάδι δύστροπου χαρακτήρα 

και ανικανότητας να κρατήσει τα παράπονα 

για τον εαυτό του.

Ο άνθρωπος το αντιλαμβάνεται αυτό 

όταν προσπαθεί να του αντισταθεί.

Το τέταρτο είναι η ομιλία. 

Η ομιλία αυτή καθεαυτή δε βλάπτει.

Αλλά για μερικούς ανθρώπους 

ιδιαίτερα για όσους το προσέχουν λιγότερο, 

γίνεται πραγματικό ελάττωμα. 

Μιλούν όλη την ώρα, 

όπου κι αν βρίσκονται, 

καθώς εργάζονται, 

καθώς ταξιδεύουν, 

ακόμη και καθώς κοιμούνται. 

Ποτε δε σταματούν να μιλούν 

αν υπάρχει κάποιος να του μιλήσουν 

και αν δεν υπάρχει, μιλούν στον εαυτό τους.

Αυτό επίσης , 

πρέπει όχι μόνο να το παρατηρήσει κανείς, 

αλλά και να του αντισταθεί 

όσο το δυνατόν περισσότερο.

Οι δυσκολίες που έχει κανείς 

στο να παρατηρεί αυτές τις τέσσερις εκδηλώσεις 

–ψέμα, 

φαντασία, 

έκφραση αρνητικών συναισθημάτων 

και άσκοπη ομιλία- 

θα του δείξουν την απόλυτη μηχανικότητα του 

και την αδυναμία του ακόμη και να αγωνιστεί 

εναντίον αυτής της μηχανικότητας, 

χωρίς βοήθεια, 

δηλαδή χωρίς νέα γνώση και έμπρακτη βοήθεια.

Η ψυχολογία της δυνατής εξέλιξης του ανθρώπου. 

Πήτερ Ουσπένσκυ. Πύρινος Κόσμος.

Οι δρόμοι του Ουρανού. Λάο Τσε

Ο πολυμαθής κάθε μέρα 

μαθαίνει και κάτι

ενώ ο σοφός κάθε μέρα 

ξεχνά και κάτι. 

Ο πολυμαθής κάθε μέρα 

γίνεται όλο και πιο δραστήριος. 

Ο σοφός κάθε μέρα 

γίνεται όλο και πιο απαθής, 

ώστε στο τέλος 

να καταλήξει στην ιερή απραξία. 

Οι δύο αυτές κινήσεις 

ξεκινούν από το γεγονός 

ότι ο Πολυμαθής 

θέλει να κυριαρχήσει στον Κόσμο, 

ενώ ο Σοφός στον εαυτό του..

Γράφει ο Λάο Τσέ..

............................................

Τη δίχως λόγια διδαχή 

και δίχως πράξη εργασία, 

κατανοούν ελάχιστοι. 

Δίχως να βγεις, 

μπορείς τον κόσμο όλο να γνωρίσεις. 

Δίχως απ’το παράθυρο να βλέπεις, 

μπορείς να δεις τους δρόμους του ουρανού. 

Όσο μακρύτερα πας, 

τόσο λιγότερα γνωρίζεις.

Στης μάθησης το δρόμο, 

αποκτιέται κάθε μέρα κατιτί. 

Στο δρόμο του Ταό (πνευματικής ατραπού) , 

κάθε μέρα αποβάλλεται και κάτι.

Ολοένα και λιγότερα πράττονται. 

Μέχρι να ολοκληρωθεί η απραξία. 

Σα δε γίνεται τίποτα, 

τίποτα δεν απομένει που να μην έχει γίνει. 

Ταο Τε Κινγκ.Λάο Τσε 

Εκδόσεις Κέδρος.

Η Οδύσσεια του πνεύματος.

Ο άνθρωπος γνωρίζει τον κόσμο 

όταν κοιτά προς τα έξω,

και γνωρίζει τον εαυτό του 

όταν αρχίζει να κοιτά προς τα μέσα,

Τότε ξεκινά η Οδύσσεια του Πνεύματος..

.................................................

Πόσα λίγα ξέρουμε για τους εαυτούς μας! 

Μοιάζει να ξέρουμε πάρα πολλά για άλλα πράγματα, 

για την απόσταση ως το φεγγάρι, 

για την ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, 

πως να συναρμολογήσουμε τους πιο πολύπλοκους 

και καταπληκτικούς ηλεκτρονικούς εγκεφάλους, 

πως να διασπάσουμε το άτομο 

και το ελαχιστότατο της ύλης.

Αλλά ξέρουμε τόσα λίγα για τον εαυτό μας. 

Το να πάμε στο φεγγάρι είναι πολύ πιο σημαντικό 

από το να πάμε βαθιά μέσα στον εαυτό μας.

Ίσως γιατί είμαστε τεμπέληδες 

ή φοβόμαστε 

ή γιατί δε φέρνει κανένα κέρδος, 

από την πλευρά της επιτυχίας και των χρημάτων, 

το να πάμε βαθιά μέσα μας.

Είναι πολύ πιο μακρύ ταξίδι από το να πας στο φεγγάρι.

Δεν υπάρχει διαθέσιμη μηχανή για αυτό το ταξίδι,

και δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει, 

ούτε θεωρίες 

ούτε βιβλίο 

ούτε καθοδηγητής. 

Πρέπει να το κάνει κανείς μόνος του. 

Πρέπει να έχεις πολύ περισσότερη ενέργεια 

απ’όση χρειάζεται για να επινοήσεις 

και να συναρμολογήσεις μια τεράστια μηχανή. 

Δεν μπορείς να πάρεις αυτή την ενέργεια 

από κανένα ναρκωτικό, 

από κανενός είδος αλληλεπίδραση κάποιας σχέσης, 

ούτε με έλεγχο ή απάρνηση. 

Δεν μπορείς να εξαγοράσεις αυτή την ενέργεια 

συσσωρεύοντας γνώσεις γύρω από τον εαυτό σου.

Κάθε μορφή συσσώρευσης 

και η προσκόλληση σε αυτή, 

ελαττώνει και διαστρεβλώνει αυτήν την ενέργεια. 

Οι γνώσεις γύρω από τον εαυτό σου σε σκλαβώνουν, 

σε λυγίζουν, 

σε καθηλώνουν.

Δεν υπάρχει ελευθερία να κινηθείς 

και δρας και κινείσαι 

μέσα στα όρια αυτών των γνώσεων.

Το να μαθαίνεις τον εαυτό σου 

δεν είναι ποτέ το ίδιο 

όπως το να συσσωρεύεις γνώσεις για τον εαυτό σου.

Το να μαθαίνεις είναι ζωντανό παρόν 

και οι γνώσεις είναι παρελθόν.

Αν μαθαίνεις με σκοπό να συσσωρεύσεις, 

παύει η μάθηση. 

Η γνώση είναι στατική, 

μπορείς να της προσθέσεις κάτι περισσότερο 

ή να της αφαιρέσεις, 

αλλά η μάθηση είναι ζωντανή, 

δεν μπορείς να της προσθέσεις, 

ή να της αφαιρέσεις τίποτα 

γιατί δεν υπάρχει συσσώρευση σε καμία στιγμή. 

Το να γνωρίζεις, να μαθαίνεις για τον εαυτό σου, 

δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, 

ενώ η γνώση έχει.

Η γνώση είναι πεπερασμένη, 

αλλά να μαθαίνεις, να γνωρίζεις, είναι απεριόριστο.

 Κρισναμούρτι.Σημειώσεις.

Εκδόσεις Καστανιώτη.

Τι είναι η Αγάπη..

Η Νάζλα, 

μία μέρα, πήγε και βρήκε ένα γέρο και τον ερώτησε. 

-Τι  είναι η Αγάπη. 

Ο γέρος αποκρίθηκε

- Κοίταξε αυτήν την παπαρούνα. 

Εχτές μαράθηκε, 

σήμερα ξεφυλλίζεται, 

αύριο δε θα μείνει από την ομορφιά της 

παρά ένα ξερό κουμπάκι 

γεμάτο σπόρους φαρμακερούς. 

Τέτοια είναι η Αγάπη. 

Η κόρη έφυγε με καρδιά θλιμμένη. 

Την άλλη μέρα, 

παρατήρησε μέσα σ'ένα μαγαζί έναν άνθρωπο 

που έτριβε τους σπόρους της παπαρούνας.

-Άθλιε, 

φώναξε η Νάζλα, 

για ποιο δυστυχισμένο ετοιμάζεις αυτό το γιατρικό. 

Ο άλλος έσκασε στα γέλια. 

-Οι σπόροι αυτοί, μικρούλα μου, 

έχουνε φαρμάκι. 

Μα βγάζω ένα γλυκύτατο λάδι απ'αυτούς. 

Πρέπει όμως να ξέρει κανείς να το παίρνει. 

Αγνώστου Άραβα ποιητή. 

Το περιβόλι της Αγάπης. 

Εκδόσεις Ηριδανός.