Γιατί ένας τέτοιος Ανθρωπος,
αποφασισμένος να καταλέγεται μεταξύ των Αρίστων,
είναι κάτι σαν Ιερέας και βοηθός των Θεών
καθώς χρησιμοποιεί τη Δύναμη εντός του που τον καθιστά
αγνό απο ηδονές,
άτρωτο από κάθε πόνο,
ανέγγιχτο από κάθε ύβριν,
ανεπηρέαστο από κάθε μοχθηρία,
αθλητή του μέγιστου αγωνίσματος: Να μη νικηθεί από κανένα πάθος,
να'ναι κατάβαθα διαποτισμένος από τη Δικαιοσύνη,
να ασπάζεται ολόψυχα ότι του συμβαίνει καί ότι του είναι γραμμένο,
να μή βάζει στο Νού του συχνά
και δίχως να τον υποχρεώνει το Κοινωνικό συμφέρον,
τι λέει ο άλλος τι κάνει και τι σκέφτεται.
Γιατί καταγίνεται μόνο με τα δικά του καθήκοντα,
και από το σύνολο των πραγμάτων συλλογιέται όσα είναι συνυφασμένα με τον ίδιο.
και στην πρώτη περίπτωση η προσφορά του είναι άξια,
ενώ για τα δεύτερα πιστεύει ότι είναι καλά.
Γιατί η μοίρα που έχει δοθεί στον Καθένα συναρμόζεται και συναρμόζει.
Και δε λησμονεί ότι όλα τα έλλογα όντα είναι συγγενή,
και ότι είναι στη φύση του ανθρώπου το να νοιάζεται για όλους τους άλλους,
και πως δεν πρέπει να δίνει βάση σε ολωνών τις απόψεις
παρά μονάχα σε εκείνων που ζουν σύμφωνα με τη Φύση*
(*Η δύναμη που δημιουργεί, ενοποιεί και συνέχει το σύμπαν, ο Θεός)
Μαρκος Αυρήλιος, Τα Εις Εαυτόν,
Εκδόσεις Θύραθεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου