Πρώτον πάντων το Γνώθι Σαυτόν. Γέρων Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης

Και δια τούτον πρώτον πάντων το ‘γνώθι σαυτόν’. 

Ηγούν το να γνωρίσεις τον εαυτόν σου, 

οποίος είσαι. 

Οποίος είσαι τη αληθεία 

και όχι οποίος νομίζεις εσύ ότι είσαι.

Με την γνώσιν αύτην γίνεσαι σοφότερος των ανθρώπων.

Με τοιαύτην επίγνωσιν 

και εις ταπείνωσιν έρχεσαι 

και χαρίσματα λαμβάνεις παρά Κυρίου. 

Ει δε και δεν αποκτήσεις αυτογνωσίαν, 

αλλ’υπολογίζεις είς μόνον τον κόπον σου, 

γνώριζε ότι πάντα μακράν της οδού θα ευρίσκεσαι. 

Ποιος ενίκησε τον διάβολον; 

Αυτός που εγνώρισε την ιδίαν αυτού ασθένειαν,

τα πάθη, τα ελαττώματα, όπου έχει. 

Ο φοβούμενος να γνωρίσει εαυτόν, 

αυτός μακράν της γνώσεως μένει. 

Και άλλο τίποτε δεν αγαπά 

παρά να βλέπει λάθη στους άλλους και να τους κρίνει. 

Αυτός δεν βλέπει εις άλλους χαρίσματα, 

αλλά μόνον ελαττώματα. 

Δεν βλέπει εις εαυτόν ελαττώματα, 

παρά μόνον χαρίσματα. 

Οθεν, τέκνον μου, τώρα που είναι αρχή 

φρόντισε να γνωρίσεις τον εαυτόν σου καλώς, 

δια να βάλης θεμέλιον στερεόν την ταπείνωσιν. 

Φρόντισε να μάθης την υπακοήν, 

να αποκτήσης την ευχήν. 

Το ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησόν με’ 

ας είναι η αναπνοή σου. 

Μη αφήσεις τον νουν σου αργόν, 

δια να μη διδαχθής τα κακά. 

Μη αφήνεσαι να κοιτάζεις τας ελλείψεις των άλλων, 

διότι, χωρίς να το εννοής 

θα ευρίσκεσαι συνεργός του πονηρού 

και απρόκοπος εις το αγαθόν. 

Μη συμμαχής εν αγνοία με τον εχθρόν της ψυχής σου.

Ως πολυμήχανος ο εχθρός 

γνωρίζει καλώς να κρύπτεται 

πίσω από τα πάθη και τις αδυναμίες. 

Οπότε δια να κτυπήσεις αυτόν,

 πρέπει να πολεμήσης, 

να θανατώσεις τον εαυτόν σου- 

Όλα τα πάθη. 

Όταν ο παλαιός άνθρωπος αποθάνη, 

τότε θα καταργηθή 

η δύναμις του εχθρού και αντικειμένου.

Δεν είναι ημών η πάλη προς άνθρωπον, 

όπου τυχόν ημπορείς να τον θανατώσεις μυριοτρόπως, 

αλλά είναι προς τας αρχάς και εξουσίας του σκότους. 

Δεν πολεμούνται με γλυκά και με λουκούμια,

αλλά με δακρύων οχετούς, 

με πόνον ψυχής έως θανάτου, 

με άκραν ταπείνωσιν και μεγίστην υπομονήν.

Να τρέχη αίμα από υπερκόπωσην ευχής. 

Να πέφτης βδομάδες εξηντλημένος 

ως βαρειά ασθενής. 

Και να μην παραιτήσαι της μάχης,

έως να νικηθούν και υποχωρήσουν οι δαίμονες. 

Οπότε λαμβάνεις ελευθερίαν παθών. 

Γέροντος Ιωσήφ. Εκφρασις μοναχικής εμπειρίας. 

Έκδοσις Ιεράς Μονής Φιλοθέου. Άγιον Όρος.

Τα μάτια της ψυχής μου. Κωστής Παλαμάς

Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου, χαρίσματα θεϊκά,..

 Ὁλανοιγμένα νοιώθω δυὸ μάτια μυστικά. 

Δὲν τὰ φωτίζει ὁ ἥλιος ποῦ λάμπει γιὰ τὴ γῆ 

 Καὶ πέρνουν φῶς ἀπ' ἄλλη πιο καθαρὴ πηγή. 

Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου, ποῦ πάθη ταπεινὰ 

 Δὲν ἔχουν τόπο, νοιώθω δυὸ μάτια φωτεινά. 

Καὶ βλέπω τὰ κρυμμένα, τ' ἀθώρητα θωρῶ, 

 Τὸν ἄνθρωπο, τὴν πλάσι, τ' ἀστέρια, τὸν καιρό. 

Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου κ' ἐκεῖ ποῦ δὲ μπορεῖς 

Ποτέ σου νἄμπῃς − νοιώθω δυὸ μάτια ὁλημερίς. 

 Χεροπιαστὰ ξανοίγω τὰ πλάσματα τοῦ νοῦ 

 Κ' ἐπάνω μου σκυμμένους ἀγγέλους τ' οὐρανοῦ. 

 Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου τὰ μαῦρα − μὴ σκιαχτῇς! 

Ὁλανοιγμένα νοιώθω δυὸ μάτια ὁλυνυχτίς. 

Καὶ χώρα ξαντικρύζω μ' ἀσύγκριτη ὠμορφιά, 

Μακρυὰ ἀπ' τὴν τρικυμία κι ἀπὸ τὴ συγνεφιά. 

Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου τὰ πλέον μυστικὰ 

Ὁλανοιγμένα νοιώθω δυὸ μάτια ἁρμονικά. 

 Κι ὅλο μ' ἐκεῖνα βλέπω μιὰ λύρα μαγική… 

 Ὠϊμέ! τὰ δάχτυλά μου δὲ φτάνουν ὡς ἐκεῖ. 

Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου, ποῦ πάθη ταπεινὰ 

Δὲν ἔχουν τόπο, βρίσκω δυὸ μάτια φωτεινά. 

Καὶ βλέπω ἀγάλια ἀγάλια μπροστά μου νὰ περᾷ 

Ὁ κόσμος τῶν ὀνείρων μὲ τὰ χρυσὰ φτερά. 

Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου δυὸ μάτια μυστικὰ 

Τὰ νοιώθω ὁλανοιγμένα, χαρίσματα θεϊκά. 

 Διαβάζω 'ς τὸ βιβλίο τῆς φύσεως τὸ τρανὸ 

 Κάθε σβυστὸ ψηφίο καὶ νόημα σκοτεινό 

Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου, 'ς τὰ βάθη τὰ ἱερά, 

 Ὁλανοιγμένα νοιώθω δυὸ μάτια λαμπερά. 

 Τὰ περασμένα ἐμπρός μου διαβαίνουνε ξανά, 

Καὶ δέχοντ' ἄλλο σχῆμα καὶ φῶς τὰ τωρινά. 

Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου τ' ἀμόλυντα γλυκὰ 

  Γλυκὰ ἀνοιγμένα νοιώθω δυὸ μάτια μυστικά. 

Καὶ δείχνεται τὸ μέλλον ἀκόμα τὸ κρυφτὸ 

Στὰ μάτια τῆς ψυχῆς μου 'σὰν ἀστραπὴ κι αὐτό. 

Ἐκεῖ ποῦ ἡ σκύλα ἡ Ἔγνοια δὲν πάει, δὲν ἀλυχτᾷ, 

 Μέσ' 'ςτὴν ψύχή μου κρύβω δυὸ μάτια ὁλανοιχτά. 

Μιὰ μέρα τ' ἄλλα μάτια, ποῦ εἶνε ἀπὸ γῆ πλαστά, 

 Θὰ λυώσουν μέσ' 'ς τὸ μνῆμα μὲ τὸ κορμὶ κλειστά. 

 Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου ποῦ πάθη κοσμικὰ 

Δὲν ἔχουν τόπο, νοιώθω δυὸ μάτια μυστικά. 

Αὐτὰ δὲ θὰ κλεισθοῦνε ποτέ, δὲ θὰ χαθοῦν, 

Ἐλεύθερα μιὰ μέρα γοργὰ θὰ φτερωθοῦν. 

 Τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μου, τὰ μάτια τὰ θεϊκά, 

 Ποῦ μέσα μου ἀνοιγμένα τὰ νοιώθω μυστικά,

 Ψηλότερ' ἀπ' τ' ἀστέρια, 'ς τὸν ἕβδομο οὐρανό, 

 Θὲ ν' ἀνταμώσουν πάλι τὸ Φῶς τὸ ἀληθινό! 

Κωστής Παλαμάς Τα μάτια της ψυχής μου 

Αθήνα Εστία 1892 σελ 17-19 

Πηγή 

 http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=195

Εσωτερική φλυαρία. Κάρλος Καστανέντα.

Η ακατάσχετη φλυαρία πού ακούμε γύρω μας

είναι αποτέλεσμα της αντίστοιχης φλυαρίας

που εκτυλίσσεται(συνήθως ασυνείδητα)

μέσα στη διάνοια μας

Αυτός ο εσωτερικός θόρυβος

μας εμποδίζει να ακροαστούμε αληθινά 

τον κόσμο που μας περιβάλει
και τον εαυτό μας

Γράφει ο Κάρλος Καστανέντα..

...................................................

Μιλάμε ακατάπαυστα στους εαυτούς μας 

για τον κόσμο μας. 

Στην πραγματικότητα , 

με αυτόν τον εσωτερικό διάλογο 

συντηρούμε τον κόσμο μας. 

Και όποτε ολοκληρώνουμε 

μια συζήτηση με τον εαυτό μας 

για εμάς τους ίδιους και τον κόσμο μας, 

ο κόσμος είναι πάντα όπως θα έπρεπε να είναι. 

Τον ανανεώνουμε, 

τον λαμπρύνουμε με ζωή, 

τον στηρίζουμε με τον εσωτερικό μας διάλογο. 

Και όχι μόνο αυτό, 

αλλά επίσης επιλέγουμε τα μονοπάτια μας 

καθώς μιλάμε στους εαυτούς μας.

Έτσι επαναλαμβάνουμε τις ίδιες επιλογές, 

ξανά και ξανά, 

μέχρι την ημέρα που πεθαίνουμε. 

Η πλάνη των λέξεων έγκειται στο ότι 

πάντα μας κάνουν να νιώθουμε φωτισμένοι, 

αλλά, όταν γυρνάμε να αντικρίσουμε τον κόσμο 

που μας περιβάλλει, 

μας προδίδουν 

και καταλήγουμε να αντιμετωπίσουμε τον περίγυρό μας 

όπως πάντα χωρίς φώτιση.

 Ο Πολεμιστής έχει επίγνωση αυτού του γεγονότος 

και πάντα αγωνίζεται να σταματήσει 

αυτόν τον εσωτερικό διάλογο. 

Ο Πολεμιστής προτιμά να ενεργεί 

και όχι να μιλάει, 

και έτσι αποκτά μια καινούργια αντίληψη του κόσμου

Μιά αντίληψη όπου τα λόγια δεν έχουν σημασία 

και όπου οι νέες πράξεις 

δημιουργούν νέες ανακλάσεις του νού 

Όταν ένας Πολεμιστής 

μαθαίνει να σταματάει τον εσωτερικό διάλογο, 

όλα γίνονται δυνατά. 

Και τα πιο παράδοξα σχήματα γίνονται προσιτά.

Ο τροχός του χρόνου.Carlos Castaneda.

Εκδόσεις Λιβάνη.

Το καραβάν σεράι (ξενοδοχείο) : Στο δρόμο της σοφίας των Σούφι

Κάποτε, ο Κίντρ πήγε στο παλάτι του βασιλιά, 

άνοιξε δρόμο και έφτασε μέχρι το θρόνο του. 

Τόσο παράξενο ήταν το παρουσιαστικό του, 

που κανένας δεν τόλμησε να τον σταματήσει.

Ο βασιλιάς, 

που ήταν ο Ιμπραήμ Μπεν Άνταμ, 

τον ρώτησε τί γύρευε. 

Ο επισκέπτης απάντησε: 

Ψάχνω ένα μέρος να κοιμηθώ σ’αυτό το καραβάν-σεράι. 

Ο Ιμπραήμ απάντησε: 

Αυτό εδώ δεν είναι καραβάν-σεράι, 

αυτό εδώ είναι το παλάτι μου. 

Ο ξένος είπε: 

Ποιανού ήταν πριν από σένα; 

Του πατέρα μου, είπε ο Ιμπραήμ. 

Και πριν από τον πατέρα σου; 

Του παππού μου. 

Και το μέρος αυτό 

που οι άνθρωποι πάνε και έρχονται, 

μένουν και φεύγουν 

δεν το ονομάζεις εσύ Καραβάν –σεράι; 

Στο δρόμο της Σοφίας των Σούφι. 

Εκδόσεις Μπουκουμάνη.

Διάλογος πάντα υπό προυποθέσεις.. Σοπενχάουερ

Η αντιπαράθεση είναι χρήσιμη 

και για τα δύο αντιμαχόμενα μέρη 

γιατί οξύνει το πνεύμα 

και δίνει τη δυνατότητα 

να διορθώσει κανείς λανθασμένες απόψεις 

και να γνωρίσει καινούργιες.

 Οι δύο αντίπαλοι θα πρέπει ωστόσο 

να είναι ισάξιοι σε παιδεία και σε πνευματική δύναμη. 

Αν ένας από τους δύο υστερεί σε παιδεία 

δεν θα μπορεί να αντιλαμβάνεται τον άλλο 

αφού δεν θα βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο.

Εάν υστερεί σε πνευματική δύναμη, 

θα ντροπιαστεί 

και θα οδηγηθεί σε ανέντιμα τεχνάσματα 

και αγενή συμπεριφορά.

Μην ξεκινάτε ποτέ μία αντιπαράθεση 

με τον πρώτο τυχόντα, 

παρά μόνον με όσους πιστεύετε 

ότι έχουν πνευματική ικανότητα και αυτοσεβασμό 

ώστε να αποφύγουν τις ακρότητες. 

Εν ολίγοις, 

με όσους επικαλούνται και ασκούν τη λογική τους 

και όχι την εξουσία, 

με όσους αγαπούν την αλήθεια 

και δέχονται να την ακούσουν 

ακόμη και απ’το στόμα του αντιπάλου τους, 

με όσους είναι αρκετά δίκαιοι 

για να αποδεχτούν την ήττα τους 

στην περίπτωση που ο άλλος 

έχει το δίκιο με το μέρος του.

Αυτό, βέβαια,σημαίνει ότι μάλλον δεν θα βρείτε 

ούτε έναν στους εκατό 

άξιο για αντίπαλο σε μια αντιπαράθεση! 

Οι υπόλοιποι ας λένε ότι θέλουν, 

αφού όλοι έχουν δικαίωμα στη βλακεία.

Η ειρήνη αξίζει περισσότερο απ’την αλήθεια, 

είχε πεί ο Βολταίρος.

Υπάρχει, επίσης μία αραβική παροιμία 

που λέει πως 

ο καρπός της ειρήνης 

κρέμεται από το δέντρο της σιωπής!

Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο. Σοπενχάουερ.

Εκδόσεις Αργοναύτης.

Η τέχνη του να ζεις τη στιγμή. Φιλοσοφία Ζεν

Η μη διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας 

είναι ένα ουσιαστικό στοιχείο 

της εμπειρίας του Ζεν. 

Χαρακτηριστική είναι η συνομιλία 

ενός δασκάλου μ’ένα μοναχό.

Κάνεις ποτέ καμία προσπάθεια να κατανοήσεις την αλήθεια; 

Ναι βέβαια. 

Πως εξασκείσαι;

Όταν πεινάω, τρώω. 

Όταν είμαι κουρασμένος κοιμάμαι.

Αυτό το κάνουν όλοι. 

Μπορούμε να πούμε 

πως εξασκούνται με τον ίδιο τρόπο 

που εξασκείσαι εσύ; 

Όχι. 

Γιατί όχι; 

Γιατί όταν τρώνε, δεν τρώνε, 

αλλά σκέφτονται διάφορα άλλα πράγματα 

ενοχλώντας έτσι τους εαυτούς τους.

κι όταν κοιμώνται, 

δεν κοιμώνται, 

αλλά ονειρεύονται χίλια δύο πράγματα.

Να γιατί δεν είναι σαν εμένα. 

Η ιστορία σχεδόν δε χρειάζεται εξήγηση. 

Ο μέσος άνθρωπος που ωθείται 

από ανασφάλεια, απληστία, φόβο, 

είναι διαρκώς πελαγωμένος 

μέσα σ’ένα κόσμο από φαντασίες

(χωρίς να έχει οπωσδήποτε επίγνωση αυτού), 

όπου ντύνει τον κόσμο με ποιότητες 

τις οποίες προβάλει μέσα σε αυτόν 

και οι οποίες όμως δε βρίσκονται εκεί. 

Το ζεν σκοπεύει στη γνώση 

της ίδιας μας της φύσης.

Αναζητεί το ‘Γνώθι σαυτόν’ 

Αλλά αυτή η γνώση 

δεν είναι η γνώση του σύγχρονου ψυχολόγου, 

η επιστημονική γνώση του γνώστη-νου, 

που γνωρίζει τον εαυτό του σαν αντικείμενο. 

Η γνώση του εαυτού στο Ζεν 

είναι γνώση 

που δεν είναι διανοητική, 

που είναι μη αποξενωμένη,

είναι πλήρης εμπειρία 

που ο γνώστης και το γνωστό γίνονται ένα.

Οπως είπε και ο Σουζούκι

’Η βασική ιδέα του Ζεν 

είναι να έρθεις σε επαφή 

με τις εσωτερικές λειτουργίες του είναι σου, 

και να το κάνεις αυτό  

με τον πιο άμεσο δυνατό τρόπο, 

χωρίς να καταφύγεις σ’οτιδήποτε εξωτερικό ή επιπρόσθετο. 

Αυτή η ενόραση στην ίδια σου την φύση, 

δεν είναι διανοητική, 

δε στέκεται απ’έξω, 

αλλά όντας εσωτερική, μέσα-είναι εμπειρική. 

Αυτή η διαφορά 

ανάμεσα στη διανοητική και στην εμπειρική γνώση 

έχει κεντρική σημασία για το Ζεν 

και, ταυτόχρονα , 

αποτελεί μια απ’τις βασικές δυσκολίες του δυτικού μελετητή 

στην προσπάθεια του να κατανοήσει το Ζεν. 

Ζεν και ψυχανάλυση. 

Erich From.Εκδόσεις Μπουκουμάνη.