Το τετράγωνο και ο κύκλος. Λιου Ι Μινγκ

Τα πράγματα που είναι στρόγγυλα κυλούν.

Τα πράγματα που είναι τετράγωνα μένουν ακίνητα.

Το στρογγυλό δεν μπορεί να παραμείνει στατικό,

το τετράγωνο δεν μπορεί να κυλήσει-

Το καθένα έχει τη δική του φύση.

Στρογγυλό σημαίνει να βρίσκεσαι στο κέντρο της πυξίδας.

Στο κέντρο της πυξίδας ανταποκρίνεσαι ανάλογα με την περίσταση-

μπορείς να ανέλθεις ή να κατέλθεις,

να ψηλώσεις ή να χαμηλώσεις,

να δράσεις ή να παραμείνεις ακίνητος,

χωρίς να προσκολλάσαι σε έναν κανόνα ή μία μέθοδο.

Γωνιωδες σημαίνει να βρίσκεσαι στο κέντρο του τετραγώνου.

Στο κέντρο του τετραγώνου ολα είναι σταθερά και σίγουρα,
το ορθό και το λάθος είναι ευδιάκριτα,

τιμάς τη θρησκεία και τα ήθη του τόπου σου

σέβεσαι τους νομους και ζείς σύμφωνα με τις κοινωνικές επιταγες.

Οταν μπορείτε να είστε στρόγγυλοι και τετράγωνοι ,

ακολουθώντας τους κανόνες της πυξίδας και του ορθογωνίου,

τότε δεν πέφτετε σε στάσιμη σταθερότητα

ή σε τυχαία δεκτικότητα.

Εξωτερικά είστε ζωντανοί και δραστήριοι,

εσωτερικά είστε ήρεμοι και σίγουροι.

Οι άνθρωποι του κόσμου μπορεί να είναι στρόγγυλοι αλλά όχι τετράγωνοι,

ή μπορεί να είναι τετράγωνοι αλλά όχι στρόγγυλοι,

είναι σαν αδρανή αντικείμενα που είναι στρόγγυλα ή τετράγωνα,

καλά για ένα πράγμα αλλά όχι για το άλλο.

Γιαυτό και οι Σοφοί πρέπει να περιλαμβάνουν

και το τετράγωνο και το στρόγγυλο,

γιατί μόνο αυτή είναι η αληθινή περιοχή της μεγάλης αποτελεσματικής δράσης.

Η αφυπνιση στο Ταό.

Εκδόσεις Κεδρος.



Το τέλος της θλίψης. Κρισναμούρτι.

Ολη η ζωή είναι επιλογές.

Στην επιλογή υπάρχουν αναπόφευκτα αντιθέσεις.

Αυτές οι αντιθέσεις,

εσωτερικές και εξωτερικές ,

γεννάνε δυστυχία.

Δεν υπάρχει ελευθερία στην επιλογή.

Επιλέγεις σύμφωνα με τον τρόπο που έχεις ανατραφεί,

σύμφωνα με την κοινωνική, οικονομική και θρησκευτικη διαμορφωση σου.

Η επιλογή δυναμώνει, χωρίς εξαίρεση, αυτή τη διαμόρφωση

Η επιλογή γεννάει πάντα δυστυχία.

Παρακολούθησέ  την και θα τη δεις να καραδοκεί,

να απαιτεί, να επιμένει, να εκλιπαρεί

και πρίν το καταλάβεις ,

θα βρίσκεσαι πιασμένος στο δίχτυ των αναπόφευκτων υποχρεώσεων

ευθυνών και απογνώσεων που φέρνει.

Εχε επίγνωση αυτού που συμβαίνει.

Δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό που συμβαίνει.

Είναι εκεί.

Αν το αφήσεις ήσυχο χωρίς να παρεμβαίνεις ,

με τις απόψεις σου και τις ελπίδες σου,

τους φόβους και τις απελπισίες σου,

με τις υστερόβουλες και πανούργες κρίσεις σου,

Θα ανθίσει και θα φανερώσει όλη τη δαιδαλώδη μορφή του,

όλες τις λεπτές κινήσεις του,

τα κρυμμένα του κίνητρα και τις κρυμμένες φαντασιώσεις του.

Αλλά θα πρέπει να έχεις μια χωρίς επιλογές επίγνωσή του,

περπατώντας ήσυχα.

Μέσα σε αυτή την χωρίς επιλογές κατάσταση ανθίζει η μοναχικότητα.

Το να πεθαίνεις για το γνωστό σημαίνει να είσαι μόνος

Σε αυτή τη μοναχικότητα υπάρχει το τέλος της θλίψης.

Κρισναμούρτι. Σημειώσεις

Εκδόσεις Καστανιώτη.



Τα δέκα σκαλοπάτια προς την τελειότητα. Μοναχός Θεοφάνης

Οικτρός μοναχός, λεγόμενος Θεοφάνης,

Κλίμακα θείων χαρίτων σου εκθέτω,
αυτήν που η πείρα δίδαξε στους θεοφόρους.

Η καθαρότατη προσευχή είναι το πρώτο.
 
Απ' αυτήν πηγάζει κάποια καρδιακή θέρμη
 
κι ακολουθεί ενέργεια παράδοξη κι αγία.
 
Κατόπιν τα θεία δάκρυα της καρδιάς
 
κι από αυτά η ειρήνη λογισμών κάθε είδους.
 
Από αυτήν, η κάθαρση του νου αναβλύζει
 
και η θεωρία των άνω μυστηρίων,
 
και μετά έλλαμψη παράδοξη μ' άρρητο τρόπο
 
κι ανείπωτος φωτισμός της καρδιάς από τούτη
 
και από δω πάλι, τελειότητα χωρίς τέλος.

 Πλάτος λοιπόν απέραντο έχει κάθε σκαλί της,
κι ας περιλαμβάνεται σ' ένα στίχο μόνο.

Η κλίμακα φαίνεται πολύ μικρή στο μήκος
αν όμως τη δοκιμάσει κανείς μεσ' στην καρδιά του,
πλούτο θα βρει που ο κόσμος δε χωράει
και θεία πηγή που ζωή άγνωστη αναβλύζει.

Άριστος δάσκαλος η κλίμακα τούτη είναι,
για να γνωρίσει καθαρά τα μέτρα του ο καθένας

Τη θεία κλίμακα βλέποντας των δέκα χαρίτων,
αν σταθερά επάνω της βρίσκεσαι νομίζεις,
πές μας σε ποιο σκαλί της έχεις φτάσει,
ώστε κι εμείς οι ράθυμοι να ωφεληθούμε;

«Όποιος δε βρεθεί σε κάποιο απ' τα σκαλιά της,
ή δεν έχει αυτά παντοτινή μελέτη,
στο τέλος της ζωής, στην ώρα του θανάτου,
θα κυριευτεί από φόβο και τρόμο μεγάλο
κι από δειλία απέραντη, τη σωτηρία μη χάσει».

Άς ακούει όποιος τ' αυτιά έχει για ν' ακούει.

-Άκου κι εσύ που τα 'γραψες αυτά, και πρόσεξέ το.
Πώς τόλμησες εσύ ν' αρθρώσεις τέτοια λόγια,
εσύ που τίποτα απ' αυτά δεν έχεις απολύτως;

Μη νομίζεις πως αυτά τα λέω για να διδάσκω.
τον εαυτό μου στηλιτεύω με τούτα,
βλέποντας των αγωνιστών τα έξοχα βραβεία
και τη δική μου ακαρπία σε όλα.

πηγή:

Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Κλίμακα θείων χαρίτων,

Μοναχός Θεοφάνης, μεταφραση Αντώνιος Γαλίτης

εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, 1986, γ΄τόμος, σελ. 60



Η ομορφιά της σιωπής. Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Η σιωπή συντροφεύει τις μεγάλες ώρες των αγίων,

τις ιερές ώρες της περισυλλογής,

της αυτοσυγκέντρωσης,

της αυτομεμψίας,

της μελέτης,

της προσευχής.

Η σιωπή καλύπτει την έρευνα,

την αγρυπνία,

την ανακάλυψη του σοφού επιστήμονα.

Η σιωπή σκεπάζει το μαρτύριο του πονεμένου, του αναγκεμένου, του δυστυχισμένου. 

Τις ώρες της σιωπής τελεσιουργούνται τα μεγάλα θαύματα,

οι αδιαφήμιστες ηρωικές πράξεις,

οι μυστικές προσωπικές επαναστάσεις,

η γνωριμία με τον άγνωστο εαυτό μας. 

Κουραστήκαμε από την ακατάσχετη πολυλογία, προχειρολογία και φθηνολογία.
 

Το κόστος τους είναι βαρύ,

 αλλοιώνουν την ουσία, τα πρώτα, τα σημαντικά, τα καίρια και ιερά.

Έχουμε ανάγκη από την ανάπαυση στη χρυσή σιωπή,

την πολύτιμη ακοή,

τη βιωματικότητα των απαραίτητων λόγων.
 

Χρειάζεται μία αντίσταση στους πρόχειρους κι εύκολους λόγους. 

Αξίζει να καταλαγιάσουμε,

να ησυχάσουμε,

να ξαποστάσουμε 

για ν' ακούσουμε μέσα στην ησυχία τη χαμηλή φωνή του Θεού,

την εναγώνια φωνή της συνειδήσεώς μας,

τη διδακτική φωνή του ιερού παρελθόντος,

για να μετανοήσουμε ειλικρινά.

 

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Πηγή: περιοδικό Έκφραση, τεύχ. 133, Μάρτιος 2012,
έκδ. Ορθόδοξου Πνευματικού Κέντρου Αγίου Γεωργίου Μακρή σ. 2

Πηγή

http://www.pentapostagma.gr/2012/09/blog-post_9488.html