Τότε, ο Γέροντας άρχισε να μας λέει:
«Γνώρισα εκ πείρας ότι σ’ αυτή τη ζωή
οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες.
Η μία, λοιπόν, κατηγορία των ανθρώπων μοιάζει με τη μυγα.
Η μύγα έχει την εξής ιδιότητα:
να πηγαίνει πάντα και να κάθεται σε ό,τι βρώμικο υπάρχει.
Για παράδειγμα, αν ένα περιβόλι είναι γεμάτο λουλούδια, που ευωδιάζαυν,
και σε μια άκρη του περιβολιού κάποιο ζώο εχει κάνει μια ακαθαρσία,
τότε μια μύγα, πετώντας μέσα σ’ αυτό το πανέμορφο περιβόλι,
θα πετάξει πάνω απο όλα τα άνθη και σε κανένα δεν θα καθίσει.
Μόνο όταν δει την ακαθαρσία,
τότε αμέσως θα κατέβει και θα καθίσει πάνω σ’ αυτήν
και θα αρχίσει να την ανασκαλεύει,
αναπαυόμενη στη δυσωδία που προκαλείται από το ανακάτεμα αυτό
και δε θα ξεκολλά από εκεί.
Η μία λοιπόν μερίδα των ανθρώπων μοιάζει με τη μύγα.
Είναι η κατηγορία των ανθρώπων που έχει μάθει
πάντα να σκέφτεται και να ψάχνει να βρει ό,τι κακό υπάρχει,
αγνοώντας και μη θέλοντας ποτέ να σταθεί στο καλό.
Η άλλη κατηγορία των ανθρώπων μοιάζει με τη μέλισσα.
Η ιδιότητα της μέλισσας
είναι να βρίσκει και να κάθεται σε ό,τι καλό και γλυκό υπάρχει.
Αν πιάσεις τη μέλισσα και τη ρωτήσεις που υπάρχουν σκουπίδια,
αυτή θα σου πει ότι δε γνωρίζει,
θα σου πει εκεί υπάρχουν γαρδένιες, εκεί τριανταφυλλιές,
εκεί θυμάρι, εκεί μέλι, εκεί ζάχαρη, εκεί λουκούμια
και γενικά θα είναι γνωστής όλων των καλών
και θά έχει παντελή άγνοια όλων των κακών.
Αυτή είναι η δεύτερη ομάδα, των ανθρώπων
εκείνων που έχουν καλούς λογισμούς και σκέπτονται και βλέπουν τα καλά.
Και κατέληξε ο Γέροντας
«Εγώ σε όσους έρχονται και μου κατηγορούν τους άλλους
-και με δυσκολεύουν-
τους λέω αυτό το παράδειγμα
και τους υποδεικνύω να διαλέξουν σε ποια κατηγορία θέλουν να βρίσκονται
και αναλόγως να ψάξουν να βρουν
και τους ανάλογους ανθρώπους της κατηγορίας τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου