Εικόνα

Εικόνα

Ενας αρχαίος μύθος αναφέρει:

Αφού οι θεοί δημιούργησαν τον κόσμο, φοβήθηκαν ότι ίσως κάποτε ο Ανθρωπος τους επισκιάσει...


Θέλησαν λοιπόν να κρύψουν κάπου το μυστικό της Αθανασίας,

ώστε ο άνθρωπος να μην το βρει ποτέ και να παραμείνει θνητός και αδύναμος...

Ακούστηκαν πολλές απόψεις...

Η πιο σοφή ήταν να το κρύψουν μέσα στην καρδιά του Ανθρώπου γιατί εκεί δεν θα σκεπτόταν να ψάξει ποτε...

Ετσι και έγινε.


Εκτοτε ο Ανθρωπος αναζητα το κλειδί της αθανασίας οπουδήποτε αλλού εκτός από μέσα του...


Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Συγχωρούνται μόνο όσοι συγχωρούν. Κατα Ματθαίο Ευαγγέλιο.

«Διά τούτο η βασιλεία των ουρανών ωμοιώθη με άνθρωπον βασιλέα,
όστις ηθέλησε να θεωρήση λογαριασμόν μετά των δούλων αυτού.
Και ότε ήρχισε να θεωρή,
εφέρθη προς αυτόν εις οφειλέτης μυρίων ταλάντων.
Και επειδή δεν είχε να αποδώση,
προσέταξεν ο Κύριος αυτού να πωληθή αυτός
και η γυνή αυτού και τα τέκνα και πάντα όσα είχε, και να αποδοθή το οφειλόμενον.
Πεσών λοιπόν ο δούλος προσεκύνει αυτόν, λέγων.
Κύριε, μακροθύμησον εις εμέ, και πάντα θέλω σοι αποδώσει.
Σπλαγχνισθείς δε ο Κύριος του δούλου εκείνου,
απέλυσεν αυτόν και το δάνειον αφήκεν εις αυτόν.
Αφού όμως εξήλθεν ο δούλος εκείνος,
εύρεν ένα των συνδούλων αυτού,
όστις εχρεώστει εις αυτόν εκατόν δηνάρια,
και πιάσας αυτόν έπνιγε, λέγων.
Απόδος μοι ο, τι χρεωστείς.
Πεσών λοιπόν ο σύνδουλος αυτού εις τους πόδας αυτού,
παρεκάλει αυτόν λέγων.
Μακροθύμησον εις εμέ, και πάντα θέλω σοι αποδώσει.
Εκείνος όμως δεν ήθελεν,
αλλ’ απελθών έβαλεν αυτόν εις φυλακήν,
εωσού αποδώση το οφειλόμενον.
Ιδόντες δε οι σύνδουλοι αυτού τα γενόμενα,
ελυπήθησαν σφόδρα
και ελθόντες εφανέρωσαν προς τον Κύριον αυτών πάντα τα γενόμενα.
Τότε προσκαλέσας αυτόν ο Κύριος αυτού,
λέγει προς αυτόν.
Δούλε πονηρέ,
παν το χρέος εκείνο σοι αφήκα,
επειδή με παρεκάλεσας.
δεν έπρεπε και συ να ελεήσης τον σύνδουλόν σου,
καθώς και εγώ σε ηλέησα;
Και οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν εις τους βασανιστάς,
εωσού αποδώση παν το οφειλόμενον εις αυτόν.
Ούτω και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θέλει κάμει εις εσάς,
εάν δεν συγχωρήσητε εκ καρδίας σας έκαστος
εις τον αδελφόν αυτού τα πταίσματα αυτών.»
Κατά Ματθαίο 18:23-35



Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Μονο οι Πολεμιστές κατακτούν τη Γνώση. Καρλος Καστανέντα



Ο άνθρωπος πορεύεται προς τη Γνώση
όπως πορεύεται προς τον πόλεμο,
με αδιαπτωτη εγρήγορση,
με φόβο,
με σεβασμό
και απόλυτη αυτοπεποίθηση.


Το να πορεύεσαι προς τον πόλεμο
με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι λάθος,
και όποιος το πράξει ίσως δε ζήσει για να το μετανιώσει.


Οταν ένας άνθρωπος πληρεί αυτές τις προυποθέσεις-
Να  βρίσκεται σε αδιάπτωτη Εγρήγορση
Να νιώθει Φόβο
Να νιώθει Σεβασμό
και απόλυτη Αυτοπεποίθηση,
δεν υπάρχουν σφάλματα για το οποία πρέπει να λογοδοτήσει.


Κάτω από αυτές τις συνθήκες,
οι πράξεις του χάνουν τον αδέξιο χαρακτήρα
και την επιπολαιότητα που χαρακτηρίζει τις πράξεις ενός ανόητου.


Αν ένας τέτοιος άνθρωπος αποτύχει ή υποστεί ήττα,
θά'χει χάσει μόνο μια μάχη,
και δε νιώθει πικρία και τύψεις γι'αυτό.



Ο τροχός του Χρόνου. Κάρλος Καστανέντα.
Εκδόσεις Λιβάνη.




















Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Το μυστικό του ταξιτζή. Πάτερ Πορφύριος




Μιὰ μέρα,
ὁ Γέροντας Πορφύριος πῆρε τρία πνευματικά του παιδιά,
γιὰ νὰ τελέσει ἕναν Ἑσπερινὸ σὲ κάποιο μοναστήρι.
Ἀρχικά, εἴπανε νὰ πᾶνε μὲ τὰ πόδια·
ἀφοῦ, ὅμως, περπάτησαν κάποια ἀπόσταση
καὶ ἐπειδὴ ὁ Γέροντας ἦταν κουρασμένος,
ἀπoφάσισαν νὰ πάρουν ΤΑΞΙ.
 Ἀμέσως φάνηκε ἕνα ΤΑΞΙ
καὶ τὰ πνευματικά του παιδιὰ του έκαναν νεῦμα νὰ σταματήσει.
Τότε ο Γέρoντας Πορφύριος τους είπε:
ὅταν μποῦμε μέσα, μὴ μιλήσει κανένας στὸν ὁδηγό.
Μόνον ἐγὼ θὰ τοῦ μιλάω..
Μόλις ξεκίνησε,
ἄρχισε ὁ ὁδηγὸς τοῦ ΤΑΞΙ νὰ καταφέρεται ἐναντίον τῶν κληρικῶν
καὶ νὰ τοὺς κατηγορεῖ ασταμάτητα.
Ἔτσι δὲν εἶναι βρὲ παιδιά;
Τί λέτε κι’ ἐσεῖς;  ἔλεγε ὁ ὁδηγὸς τοῦ ΤΑΞΙ στὰ παιδιά,
ἀλλὰ ἐκεῖνα, ὅμως, «τσιμουδιά»,
κατὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Γέροντος Πορφυρίου.
Ἀφοῦ, λοιπόν,
εἶδε καὶ ἀποεῖδε ὅτι δὲν τοῦ ἀπαντοῦσαν τὰ παιδιά,
στράφηκε στὸ Γέροντα:
Ἔτσι δὲν εἶναι παππούλη; Τί λὲς κι’ ἐσύ;
Δὲν εἶναι ἀλήθεια αὐτὰ τὰ πράγματα ποῦ τὰ γράφουν κι οἱ ἐφημερίδες;
Τοῦ λέει, τότε, ὁ Γέροντας Πορφύριος:…
Παιδί μου, θὰ σοῦ πῶ μιὰ μικρὴ ἱστορία.
Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ τάδε μέρος (τὸ ἀνέφερε),
ποὺ εἶχε ἕναν ἡλικιωμένο γείτονα,
ὁ ὁποῖος εἶχε ἕνα μεγάλο κτῆμα.
Μιὰ νύχτα, τὸν σκότωσε καὶ τὸν ἔθαψε.
Στὴ συνέχεια, μὲ διάφορα πλαστὰ χαρτιά,
πῆρε τὸ χτῆμα τοῦ γείτονά του καὶ τὸ πούλησε.
Καὶ ξέρεις τί ἀγόρασε μὲ τὰ χρήματα τὰ ὁποῖα πῆρε πουλώντας αὐτὸ τὸ χτῆμα;

Ἀγόρασε ἕνα… ΤΑΞΙ !!!
Ὁ ὁδηγός, συγκλονισμένος, σταματᾶ στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου.
Μὴν πεῖς τίποτε παππούλη·
μόνο ἐγὼ κι’ ἐσὺ τὸ ξέρουμε…
Ὄχι, παιδί μου· τὸ ξέρει κι’ ὁ Θεός!
Καὶ νὰ φροντίσεις ἀπὸ ἐδῶ καὶ μπρὸς ν’ ἀλλάξεις ζωή!


Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Διόραση. Γέρων Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης





Οταν ο Νους του ανθρώπου καθαρισθεί και φωτισθεί,

τότε εκτός από τον δικό του φωτισμό,

δέχεται επιπλέον και τον φωτισμό της θείας χάριτος,

ωστε αυτή να διαμένει μόνιμα σε αυτόν,

οπότε τον αρπάζει σε θεωρίες ,

όπως και όσο γνωρίζει αυτή.




Καθόμουν εδώ στο παράθυρο γονατιστός στα κουρέλια μου

και έλεγα την ευχή.

Σε μια στιγμή όπως κρατούσα τον νού μου στην ένεργεια της ευχής

αυξήθηκε περισσότερο το Φως 

και ο Νους μου αρχισε να πλατύνεται  και να περισσεύει τόσο,

που  όλα μου έγινα  φωτεινά πια

και έβλεπα όλη την πλευρά του τόπου μας,

από τα Κατουνάκια ώς τα μοναστήρια κάτω μέχρι τη Δάφνη

καθώς και πίσω μου

ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΦΑΝΕΣ Η ΑΓΝΩΣΤΟ...


Το Φως πάλι δεν ήταν όπως το φυσικό που δίνει ο Ηλιος

ή το τεχνητό που κάνουν οι ανθρωποι..

Ηταν φως εξαίσιο, λευκό, αύλο,

που δεν είναι μόνο εξωτερικό, όπως το φυσικό.


Το φώς εκείνο βρίσκεται και μέσα στον άνθρωπο,

το αισθάνεται σαν ιδική του πνοή,

τον γεμίζει σαν τροφή και αναπνοή,

τον ελαφρύνει από το φυσικό του βάρος

και τον μεταμορφώνει ώστε να μην ξέρει αν έχει σώμα  και βάρος.


Τότε είδα τον Πατερ Αθανάσιο να έρχεται προς εμάς

από τη στράτα του Αγίου Παύλου

φορτωμένος με το μεγάλο ντορβά του.

Εμεινα παρακολουθώντας τον μέχρι ότου ηλθε εδώ.

Εβλεπα όλες τις κινήσεις του:

που κάθονταν να ξεκουραστεί, ή ακουμπούσε το φορτίο του,

στην πηγή της Αγίας Άννας ,

στον μύλο που σταμάτησε και ηπιε νερό,

μέχρι να φτάσει στην πόρτα μας , νά πάρει το κλειδί,

να ανοίξει και να μπεί μέσα , να έρθει μπροστά μου

και να βάλει μετάνοια..



Πνευματικαί εμπειρίαι: Γεροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού.
εκδόσεις Ορθόδοξη Κυψέλη.




















Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Η απεραντοσύνη της σιωπής. Κρισναμούρτι





Η σιωπή είναι πράγματι η υπέρτατη μορφή μιας ύψιστης τάξης.


Έτσι η σιωπή δεν είναι κάτι που μπορείς να το καταφέρεις,

να προσπαθήσεις να εξασκηθείς

η να προσπαθήσεις να έχεις επίγνωση του.


Τη στιγμή που έχεις επίγνωση ότι είσαι σιωπηλός,

αυτό δεν είναι σιωπή.


Η σιωπή είναι η ύψιστη μαθηματική τάξη 

και μέσα σε αυτή τη σιωπή 

τα άλλα μέρη του εγκεφάλου που δεν χρησιμοποιούνταν,

ενεργοποιούνται,

δραστηριοποιούνται πλήρως.


Ο εγκέφαλος καθώς δεν βρίσκεται σε σύγκρουση,

έχει τεράστιο χώρο,

και ο χώρος αυτός δεν έχει όρια.


Η ΣΚΕΨΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ..


Και τι βρίσκεται μέσα σε αυτόν τον απέραντο χώρο

δεν μπορεί κανείς να σας το πει,

γιατί είναι απολύτως αδύνατο να περιγραφεί...


Οποιοσδήποτε προσπαθεί να το περιγράψει,

ή προσπαθεί να το πλησιάσει απλά με την επανάληψη λέξεων,

βεβηλώνει κάτι άγιο, ιερό...




Τζ. Κρισναμούρτι. Αυτό το Φως μέσα μας.
Εκδόσεις ΣωμαΝους.








Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Η μεγαλύτερη νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου.



Στην ιστορία εμφανίστηκαν πολλοί μεγάλοι κατακτητές.


Ελάχιστοι όμως κατάφεραν

μαζί με τις χώρες να κατακτήσουν και τις καρδιές των λαών.


Ο σπουδαιότερος όλων ήταν σίγουρα ο Μέγας Αλέξανδρος.


Αναφέρεται από ιστορικές πηγές το εξής γεγονός:


Οταν η μητέρα του Δαρείου έμαθε την φοβερή είδηση

του θανάτου με μεγάλου βασιλιά,

πένθησε με τον πιό βίαιο τρόπο.


Αποφάσισε να μην βάλει τροφή στο στόμα της

και να μη ξαναδεί ποτέ το φώς.

Πέντε ημέρες μετά την αποφάση της αυτή πέθανε.


Η μητέρα που άντεξε την καταστροφή και το θάνατο του γιού της,

δεν αντεξε το θάνατο  εκείνου

που είχε νικήσει και καταστρέψει το γιό της.


ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΘΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ...


Πηγή : Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τ Δ, σ 213








Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Ποιόν ηγέτη προτιμάτε..;

Ας υποθέσουμε ότι γίνονται εκλογές ενός νέου ηγέτη
και η αναμέτρηση είναι άκρως αμφίρροπη

Η ψήφος σας είναι η πλέον καθοριστικη!

Παρακάτω παρατίθενται ορισμένα βιογραφικά στοιχεία των υποψηφίων.
Όλοι είναι πραγματικά πρόσωπα και ικανότατοι πολιτικοί.
                                                        Πρώτος υποψήφιος:

Συναλλάσσεται με διεφθαρμένους πολιτικούς και συμβουλεύεται αστρολόγους.
Έχει δυο ερωμένες.
Καπνίζει σαν φουγάρο και πίνει 8-10 μαρτίνι ημηρεσίως.

Δεύτερος υποψήφιος:

Το έδιωξαν δυο φορές από το γραφείο,
κοιμάται μέχρι τις 12:00 το μεσημέρι,
πήρε όπιο στο πανεπιστήμιο και πίνει 1 λίτρο ουίσκι κάθε απόγευμα.


Τρίτος υποψήφιος:

Έχει παρασημοφορηθεί ως ήρωας πολέμου,
είναι ως επι το πλείστον χορτοφάγος,
δεν καπνίζει,
πίνει πολύ σπάνια καμία μπυρίτσα
και δεν έχει αποδεδειγμένα εξωσυζυγικές σχέσεις.

Διαλέξτε!



Λοιπόν!

Πρώτος: Franklin D. Roosvelt.

Δεύτερος: Winston Churchill.

Τρίτος: Adolph Hitler.

Εμείς άραγε τι θα κάναμε αν είμασταν παγκόσμιοι ηγέτες...;







Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Οι κούφιοι ανθρωποι. Τομας Ελιοτ



Οσo παραγεμίζουμε τον εαυτό μας
  με ποικίλες ηδονές, φιλοδοξίες και ιδιοκτησίες,
 ίσως να μην έχουμε πια χώρο για την ψυχή μας...

Και τότε οΤόμας Ελλιοτ ισως μας πει...

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι
Είμαστε οι παραγεμισμένοι άνθρωποι
 

Που σκύβουμε μαζί
 

Καύκαλα μ'άχερα γεμάτα. Αλίμονο!

Οι σ τ ε γ ν έ ς μας φωνές
σαν ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες και ασήμαντες
σαν τον αγέρα στο ξερό χορτάρι
ή σε σπασμένα γυαλικά των ποντικών το ποδάρι
Μες στο ξερό μας το κελάρι.

Μορφή χωρίς σχήμα,
 

Σ κ ι ά δίχως χρώμα,
 

Παραλυμένη Δύναμη
 

Γνέψιμο χωρίς κίνηση˙

Εκείνοι που ταξίδεψαν
με ί σ ι ε ς μ α τ ι έ ς ,
στου θανάτου την άλλη Βασιλεία
 

μας θυμούνται —α! θυμούνται—
όχι σα να'μαστε χαμένες
παράφορες ψυχές, μα μοναχά
 

Οι κ ο ύ φ ι ο ι ανθρώποι
 

Οι π α ρ α γ ε μ ι σ μ έ ν ο ι ανθρώποι.

Θ Σ Ελιοτ. Η ερημη χώρα. Μετάφραση Γιώργος Σεφέρης
Εκδόσεις Ικαρος



Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Το τετράγωνο και ο κύκλος. Λιου Ι Μινγκ




Τα πράγματα που είναι στρόγγυλα κυλούν.
Τα πράγματα που είναι τετράγωνα μένουν ακίνητα.

Το στρογγυλό δεν μπορεί να παραμείνει στατικό,
το τετράγωνο δεν μπορεί να κυλήσει-

Το καθένα έχει τη δική του φύση.

Στρογγυλό σημαίνει να βρίσκεσαι στο κέντρο της πυξίδας.
Στο κέντρο της πυξίδας ανταποκρίνεσαι ανάλογα με την περίσταση-
μπορείς να ανέλθεις ή να κατέλθεις,
να ψηλώσεις ή να χαμηλώσεις,
να δράσεις ή να παραμείνεις ακίνητος,
χωρίς να προσκολλάσαι σε έναν κανόνα ή μία μέθοδο.

Γωνιωδες σημαίνει να βρίσκεσαι στο κέντρο του τετραγώνου.
Στο κέντρο του τετραγώνου ολα είναι σταθερά και σίγουρα,
το ορθό και το λάθος είναι ευδιάκριτα,
τιμάς τη θρησκεία και τα ήθη του τόπου σου
σέβεσαι τους νομους και ζείς σύμφωνα με τις κοινωνικές επιταγες.

Οταν μπορείτε να είστε στρόγγυλοι και τετράγωνοι ,
ακολουθώντας τους κανόνες της πυξίδας και του ορθογωνίου,
τότε δεν πέφτετε σε στάσιμη σταθερότητα
ή σε τυχαία δεκτικότητα.

Εξωτερικά είστε ζωντανοί και δραστήριοι,
εσωτερικά είστε ήρεμοι και σίγουροι.

Οι άνθρωποι του κόσμου μπορεί να είναι στρόγγυλοι αλλά όχι τετράγωνοι,
ή μπορεί να είναι τετράγωνοι αλλά όχι στρόγγυλοι,
είναι σαν αδρανή αντικείμενα που είναι στρόγγυλα ή τετράγωνα,
καλά για ένα πράγμα αλλά όχι για το άλλο.

Γιαυτό και οι Σοφοί πρέπει να περιλαμβάνουν
και το τετράγωνο και το στρόγγυλο,
γιατί μόνο αυτή είναι η αληθινή περιοχή της μεγάλης αποτελεσματικής δράσης.




Η αφυπνιση στο Ταό.
Εκδόσεις Κεδρος.