Η δικαία κούπα του Πυθαγόρα.

O Πυθαγόρας είναι ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους

και μαθηματικούς της αρχαιότητας.

Μια από τις βασικές διδασκαλίες του είναι ο σεβασμός του μέτρου.

Η υπέρβαση του μέτρου είναι ασέβεια (Υβρις)

και αναπόφευκτα επιφέρει την ανάλογη τιμωρία (Νέμεσις).

Σύμφωνα με την τοπική παράδοση της Σάμου,

ο φιλόσοφος για να μεταδώσει στους μαθητές του την παραπάνω αρχή,

έχει φτιάξει μια κούπα που καλείται και κούπα του δικαίου,

εφαρμόζοντας ταυτόχρονα τους νόμους της Φυσικής και της Φιλοσοφίας.

Εσωτερικά έχει μία γραμμή που καθορίζει ως που πρέπει να γεμίσει.

Μια στάλα παραπάνω

και η κούπα αδειάζει όλο το κρασί της από μία οπή στη βάση.

Αυτό γίνεται γιατί καθώς το νερό υπερβαίνει τη γραμμή,

αρχίζει να ρέει διαμέσου ενός κεντρικού σωλήνα προς τη βάση της κούπας,

δημιουργώντας το υδραυλικό φαινόμενο του σιφωνίου,

ώσπου να αδειάσει τελείως.

Έτσι ο άπληστος δεν πίνει καθόλου

και την επόμενη φορά είναι πιο προσεκτικός.

Παρακολουθήστε μία ζωντανή επίδειξη της κούπας στον παρακάτω σύνδεσμο

http://www.youtube.com/watch?v=pzHZJR-816k&feature=player_embedded

Διαμάντια, ο εξευγενισμένος άνθρακας.

Τα διαμάντια δίκαια προκαλούν το θαυμασμό

και σίγουρα όχι μονο των γυναικών.

Πως θα σας φαινόταν όμως,
αν κάποιος σας έλεγε ότι αποτελούνται από το ίδιο ακριβως υλικό
από το οποίο αποτελείται και το μολύβι σας (γραφίτης).

Στην πραγματικότητα και τα δύο ορυκτά είναι καθαρός άνθρακας,
που διαφέρει μόνο ως προς τη μορφή των κρυστάλλων του.

Ετσι το διαμάντι παρουσιάζει κρυσταλλική δομή κύβου,
ενώ ο γραφίτης εξαγώνου (σε παράλληλα φύλλα).

Σε αυτό οφείλονται και οι διαφορετικές φυσικοχημικές τους ιδίοτητες

καθώς το καθαρό διαμάντι είναι διαφανές

και παρουσιάζει εξαιρετική σκληρότητα

ενώ ο γραφίτης είναι μαλακός, εύθρυπτος και αδιαφανής.

Tα διαμάντια δημιουργούνται με γεωλογικές διεργασίες στον άνω μανδύα της γης

σε βάθη που ξεπερνούν τα 150 χιλιόμετρα

κάτω από εξαιρετικά υψηλές πίεσεις και θερμοκρασίες,

που οδηγούν σε τήξη του άνθρακα και επανακρυστάλλωσή του.

Η ηλικία τους κυμάινεται απο 1 έως και 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια!

Αναδύονται στην επιφάνεια
καθώς συμπαρασύρονται από πυριγενή πετρώματα(Κιμπερλίτες),
που ανέρχονται στην επιφάνεια
με τη μορφή μικρών μεν αλλά παροξυσμικών ηφαιστείων.

Ο Γραφίτης από την άλλη,
δημιουργείται συνήθως σε σχετικά επιφανειάκα στρώματα,
σε ζώνες καθολικής μεταμόρφωσης ή μεταμόρφωσης επαφής
εντός γνευσίων, σχιστολίθων (κρυσταλλοσχιστώδη)
αλλά και μεταμορφωμένων ασβεστολίθων.

Επομένως αυτό που δίνει στο διαμάντι την εξαιρετική του αξία,
είναι μια αργή και βασανιστική μεταμόρφωση στα έγκατα της γής,
κάτω από τρομερές πιέσεις και υψηλότατες θερμοκρασίες.

Εκεί παραμένει στην αφάνεια για δισεκατομμύρια χρόνια,
περιμένοντας υπομονετικά μέχρι να γίνει
ο καλύτερος φίλος μίας κομψής Κυρίας.

Ο λόγος που ανάρτησα τα παραπάνω γεωλογικά δεδομένα είναι ότι

η δημιουργία των διαμαντιών παρουσιάζει σαφείς ομοιότητες

με την πνευματική ανάπτυξη και ολοκλήρωση του Ανθρώπου,

καθώς και ο δρόμος της αρετής είναι πάντα εργώδης και επίπονος.

Δεν χρειαζόμαστε εξαιρετικά υλικά

για να χτίσουμε το Πνευματικό μας οικοδόμημα,

απλά πρέπει να τακτοποιήσουμε σωστά αυτά που ήδη κατέχουμε.

Και η διαφορά ενός Ανεπτυγμένου Ανθρώπου,

είναι ότι έχει τακτοποιήσει τα υλικά που του έχει εμπιστευτεί ο θεός

με τον ιδανικό τρόπο.

Ετσι λοιπόν αν κάποιες φορές στη ζωή μας

'η θερμοκρασία και η πίεση ανεβαίνουν',

ας κάνουμε λίγο υπομονη, γιατί ίσως τότε βαθιά μέσα στην ψυχή μας

δημιουργείται κάποιο ανεκτίμητο διαμάντι,

που αργότερα θα μας στολίζει και θα μας λαμπρίνει.

Κόλαση και Παράσεισος. Το μάθημα ενός Σαμουράι.

Κάποτε στην Ιαπωνία,

ένας ένδοξος πολεμιστής από την τάξη των Σαμουραι,

επισκέφτηκε έναν ερημίτη μοναχό ξακουστο για τη Σοφία του.

Θέλοντας λοιπόν να κάνει επίδειξη των γνώσεων του,

τον ρώτησε αν πιστεύει ότι υπάρχει κόλαση και παράδεισος.

Ο μοναχός ατάραχος του απάντησε :

Και τι θα μπορούσε ένας ανόητος και αλαζόνας σαν εσένα να καταλάβει...

Ο Σαμουραι αιφνιδιάστηκε από την απάντηση

και παρά την παροιμιώδη αυτοκυριαρχία του,τυφλωμένος από οργή,

άρπαξε το ξίφος του και το κατέβασε αστραπιαία πάνω στο κεφάλι του μοναχού.

Ευτυχώς την τελευταία στιγμή συνήλθε

και κατάφερε να σταματήσει το ξίφος λίγα εκατοστά πριν βρει το στόχο του...

Εκεί σε αυτή τη θέση,

τρέμοντας από οργή, πληγωμένο εγωισμό και αυτολύπηση

κοιτούσε με πύρινα μάτια το μοναχό.

Αυτό φίλε μου είναι η Κόλαση, του είπε γαλήνια ο μοναχός...

Ακούγοντας την απάντηση ο Πολεμιστής κατάλαβε

ότι ο Μοναχός δεν είχε σκοπό να τον προσβάλει αλλά να τον διδάξει.

Γονάτισε ταπεινά, ζήτησε συγνώμη για την απαράδεκτη συμπεριφορά του

και αφού τον ευχαρίστησε για το αξέχαστο μάθημα που πήρε,

γαλήνιος και λυτρωμένος πια έκανε μεταβολή για να φύγει.

Λίγο πριν βγεί από την πόρτα άκουσε το μοναχό να λέει.

Και αυτό φίλε μου είναι ο Παράδεισος...

10 Συμβουλές για έναν πιο όμορφο κόσμο. Μαχάτμα Γκάντι.

1. Πρέπει να γίνεις εσύ η αλλαγή, που θέλεις να δεις στον κόσμο.

Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου,

τότε θα αλλάξουν οι ενέργειές σου
και έτσι ο κόσμος γύρω σου θα αλλάξει.

2. Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου

Το τι νιώθεις και το πώς αντιδράς σε κάτι,

είναι πάντα δική σου επιλογή.
Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεσαι, να αντιδράς υπερβολικά ή αρνητικά.
Μερικές φορές, αντιδρούμε αντανακλαστικά και όχι συνειδητά...

3.   Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει.

       Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού.

Το 'οφθαλμόν αντί οφθαλμού'
μπορεί να οδηγήσει μόνο στο να τυφλωθεί όλος ο κόσμος.

Έχεις συνειδητοποιήσει ότι με το να συγχωρείς και να ξεχνάς το παρελθόν,

θα προσφέρεις σε εσένα και τους γύρω σου μία μεγάλη υπηρεσία;

Το να σπαταλάς το χρόνο σου σε αρνητικές εμπειρίες,
από τη στιγμή που έχεις πάρει όλα τα μαθήματα από αυτές,
δεν θα σου προσφέρει τίποτα.

Το πιο πιθανό θα είναι να προκαλέσεις στο εαυτό σου περισσότερο πόνο,

και να τον παραλύσεις καθιστώντας τον ανίκανο να αναλάβει δράση
όταν θα πρέπει.

4.   Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον.

       Είμαι αφοσιωμένος στην παρούσα στιγμή.
       Ο Θεός δεν μου έδωσε τον έλεγχο της επόμενης στιγμής, αλλά αυτής.

Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις την εσωτερική αντίσταση

που συχνά σε σταματά από την ανάληψη δράσης,
είναι να μείνεις στο παρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να είσαι δεκτικός.

Γιατί; Επειδή, όταν ζεις στο παρόν,

δεν ανησυχείς για την επόμενη στιγμή που ούτως ή άλλως δεν μπορείς να ελέγξεις.

5. Μια ουγγιά δράσης αξίζει όσο τόνοι κηρύγματος.

Χωρίς να αναλαμβάνεις δράση,

πολύ λίγα πράγματα θα επιτευχθούν.

Ωστόσο, το να αναλαμβάνεις δράση,

μπορεί να είναι σκληρό και δύσκολο.

Μπορεί να υπάρχει μεγάλη εσωτερική αντίσταση.

Και έτσι μπορεί να προσφύγεις στο κήρυγμα, όπως λέει ο Γκάντι.

Ή να διαβάζεις και να μελετάς ασταμάτητα.
Και να νιώθεις ότι προχωράς μπροστά.

Αλλά να έχεις λίγα ή καθόλου πρακτικά αποτελέσματα στην αληθινή ζωή.

Τα βιβλία μπορούν, ως επί το πλείστων, απλά να φέρουν την γνώση.

Πρέπει να αναλάβεις δράση
και να μεταφράσεις αυτή τη γνώση σε αποτελέσματα και κατανόηση.

6. Είναι ανόητο να είσαι πολύ σίγουρος για την σοφία σου.

Είναι υγιές να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου

ότι και οι ισχυρότεροι μπορεί να αποδυναμωθούν
και οι σοφότεροι μπορεί να σφάλλουν»

Όταν θεοποιείς ανθρώπους

-ακόμη κι αν έχουν καταφέρει εκπληκτικά πράγματα-
κινδυνεύεις να αποστασιοποιηθείς από αυτούς.

Συχνά αρχίζεις να αισθάνεσαι

ότι εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να πετύχεις παρόμοια κατορθώματα.

Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι κι αυτοί είναι ανθρώπινα πλάσματα όπως εσύ,

άσχετα με το τι έχουν καταφέρει.

7. Πρώτα θα σε αγνοήσουν,

     μετά θα γελάσουν εις βάρος σου,
     μετά θα σε πολεμήσουν,
     και στο τέλος θα νικήσεις.

Να είσαι ανθεκτικός στα σαμποτάζ που σου στήνει ο ίδιος σου ο εαυτός.

Μόνο τότε, η εσωτερική σου αντίσταση θα ασθενήσει

και θα σε επισκέπτεται όλο και λιγότερο.

Βρες αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις

και τότε θα βρεις και το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίσεις.

Ένας λόγος που ο Γκάντι είχε τόσο μεγάλη επιτυχία με την μέθοδό της μη βίας,

ήταν ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του δεν παραιτήθηκαν ποτέ.

8. Βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων.

Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων.

Όλοι έχουμε κάτι καλό μέσα μας.
Αν στοχεύεις στη βελτίωση
τότε είναι χρήσιμο να επικεντρώνεσαι στις καλές πλευρές των ανθρώπων.

Όταν εστιάζεις στα θετικά στοιχεία των άλλων,

έχεις ακόμα ένα κίνητρο για να τους βοηθήσεις.

Με το να βοηθάς τους άλλους δεν κάνεις μόνο την δική τους ζωή καλύτερη.

Με τον καιρό παίρνεις πίσω ότι έδωσες,
ενώ οι άνθρωποι που βοήθησες τείνουν περισσότερο να βοηθήσουν άλλα άτομα.

Έτσι, όλοι μαζί, δημιουργείτε μια θετική αλλαγή που δυναμώνει.

9. Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέπτεσαι,

        αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους.

Πάντα να στοχεύεις στην πλήρη αρμονία της σκέψης,

των λόγων και των πράξεων.

Πάντα να στοχεύεις στο να εξαγνίζεις τις σκέψεις σου και όλα θα είναι καλά.

10. Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής.

Αυτός που προσπαθεί να διατηρήσει τα δόγματά του

για να φαίνεται συνεπής στους άλλους,
οδηγεί τον εαυτό του σε λάθος δρόμο»

Υπάρχουν φορές που είσαι ασυνεπής

ή που δίνεις την εντύπωση πως δεν ξέρεις τι κάνεις.

Αυτό είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να διατηρείς παλιές απόψεις
που ξέρεις ότι είναι λανθασμένες από φόβο μην σε κρίνουν οι άλλοι.

Μην το κάνεις. Επέλεξε να αναπτύξεις την σκέψη σου και να εξελιχθείς.

Πηγή

http://aliartos-city.blogspot.com/2010/07/10_23.html

Η απεραντοσύνη του Σύμπαντος και του Ανθρώπου.

Για να δείτε το καταπληκτικό Βίντεο πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο

http://www.youtube.com/watch?v=rShV59mAl5g

Πώς απαντά ο Θεός στις προσευχές.

Ζήτησα απο το Θεό να μου δώσει δύναμη,

κι Αυτός που έδωσε δυσκολίες να αντιμετωπίσω.

Του ζήτησα σοφία,

κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα  να λύσω.

Του ζήτησα οικονομική άνεση,

κι Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να δουλεύω.

Του ζήτησα θάρρος,

κι Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπεράσω.

Του ζήτησα αγάπη,

κι Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθήσω.

Του ζήτησα χάρες

κι Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ.

Απ'οτι ζήτησα δεν πήρα τίποτα - τίποτα από αυτά που ήθελα

Πήρα όμως τα πάντα - αυτά που πραγματικά χρειαζόμουνα.

Η προσευχή μου εισακούστηκε !

Πηγή

http://agioritis.pblogs.gr/2010/05/zhthsa-apo-ton-theo-kai-aytos-moy-edwse.html

Πρόσεξε τις σκέψεις σου. Χαλίλ Γκιμπράν.

Πρόσεχε τις σκέψεις σου γίνονται λόγια,

Πρόσεχε τα λόγια σου, γίνονται πράξεις,

Πρόσεχε τις πράξεις σου, γίνονται συνήθειες,

Πρόσεχε τις συνήθειες σου, γίνονται ο χαρακτήρας σου,

Πρόσεχε τον χαρακτήρα σου, γίνεται η μοίρα σου.

Χαλίλ Γκιμπράν.

Η τρύπα.

Σηκώνομαι το πρωί.
Βγαίνω από το σπίτι μου.
Υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Δεν τη βλέπω
και πέφτω μέσα.

Την επόμενη μέρα
βγαίνω από το σπίτι μου,
ξεχνάω ότι υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο
και ξαναπέφτω μέσα.

Την τρίτη μέρα
βγαίνω απ΄ το σπίτι μου προσπαθώντας να θυμηθώ
ότι υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Ωστόσο,
δεν το θυμάμαι
και πέφτω μέσα.

Την τέταρτη μέρα
βγαίνω απ΄ το σπίτι μου προσπαθώντας να θυμηθώ
την τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Τη θυμάμαι και,
παρόλα αυτά,
δεν τη βλέπω και πέφτω μέσα.

Την πέμπτη μέρα
βγαίνω απ΄ το σπίτι μου.
Θυμάμαι ότι πρέπει να έχω στο νου μου
την τρύπα στο πεζοδρόμιο
και περπατάω κοιτάζοντας κάτω.Την βλέπω και,
παρόλο που τη βλέπω,
πέφτω μέσα.

Την έκτη μέρα
βγαίνω απ΄ το σπίτι μου.
Θυμάμαι την τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Πηγαίνω ψάχνοντάς την με τα μάτια μου.
Την βλέπω,
προσπαθώ να πηδήξω από πάνω,
αλλά πέφτω μέσα.

Την έβδομη μέρα
βγαίνω απ΄ το σπίτι μου.
Βλέπω την τρύπα.
Παίρνω φόρα,
πηδάω,
φτάνω με την άκρη των ποδιών μου
ως την άλλη μεριά,
αλλά όχι αρκετά μακριά και πέφτω μέσα.

Την όγδοη μέρα,
βγαίνω απ΄ το σπίτ ι μου,
βλέπω την τρύπα,
παίρνω φόρα,
πηδάω,
φτάνω στην άλλη άκρη!
Αισθάνομαι τόσο υπερήφανος που τα κατάφερα
που χοροπηδάω από τη χαρά μου…
Και, έτσι όπως χοροπηδάω,
ξαναπέφτω μέσα.

Την ένατη μερα,
βγαίνω απ΄ το σπίτι μου,
βλέπω την τρύπα,
παίρνω φόρα,
πηδάω
και συνεχίζω το δρόμο μου.

Τη δέκατη μέρα,
σήμερα μόλις,
συνειδητοποιώ
ότι είναι πιο βολικόνα περπατάω…
στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Χόρχε Μπουκαι

Ιστορίες να σκεφτείς

Εκδόσεις Opera

Η λανθασμένη συνήθεια της Σύγκρισης.

Μία συχνή αλλά και επιβλαβής συνήθεια
είναι να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους.

Αξιολογούμε τα αποτελέσματα των πράξεών μας

σε σχέση με την απόδοση των άλλων.

Αυτό είναι μια διαρκής πηγή άγχους, φόβου, ζήλιας και εκνευρισμού

που μειώνει το ηθικό μας,
επιδρά αρνητικά στις διαπροσωπικές μας σχέσεις,
και εν τέλει επιβραδύνει την εξέλιξή μας.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός
και επομένως κάθε σύγκριση είναι λανθασμένη.

Ο άνθρωπος που φτάνει στον προορισμό του,

είναι εκείνος που προσέχει τα δικά του βήματα
και όχι των άλλων.

Η αποδοχή αυτής της απλής αλήθειας,

αποδεσμεύει τεράστια ποσά ενέργειας,
που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με δημιουργικό τρόπο.

Ετσι η ζωή μας θα γίνει πιο απλή, χαρούμενη και ήρεμη.

Θα απολαμβάνουμε τις μικρές μας επιτυχίες

και θα χαιρόμαστε περισσότερο αυτά που ήδη έχουμε.

Η χαλαρή και φιλική μας στάση,

θα μας κάνει πιο ελκυστικούς στους άλλους,
και θα δημιουργήσει καινούργιες ευκαιρίες.

Και τέλος η ευγνωμοσύνη για αυτά που έχουμε,
θα προσελκύσει και αυτά που αναζητούμε.