Κάθε άνθρωπος ακροβατεί
ανάμεσα στην επιθυμία του για ασφάλεια
και μονιμότητα
και την ανάγκη του να
επεκτείνεται και να εξελίσσεται,
αναζητώντας συνεχώς νέα όρια και
νέους ορίζοντες..
Το σημείο όπου θα βάλει
τον πήχη
ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα
καθορίζει και το πεπρωμένο του..
Γράφει
ο ΝίκοςΚαζαντζάκης
.........................................
Περπατάω
στ'αφρόχειλα της αβύσσου και τρέμω:
Δύο
φωνές μέσα μου παλεύουν.
Ο νούς: “Γιατί
να χανόμαστε κυνηγώντας το
αδύνατο;
Μέσα στο ιερό περίβολο των
πέντε αισθήσεων
χρέος μας ν'αναγνωρίσουμε
τα σύνορα του ανθρώπου”.
Μα μια άλλη
μέσα μου φωνή ,
άς την πούμε έκτη δύναμη,
ας την πούμε καρδιά,
αντιστέκεται και
φωνάζει:
“ Οχι!
Όχι!
Ποτέ μην αναγνωρίζεις τα σύνορα
του ανθρώπου!
Να σπας τα σύνορα!
Ν'αρνιέσαι
ότι θωρούν τα μάτια σου!
Να πεθαίνεις
και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!”
Ο νους:
“Λαγαρό και ανέλπιδο
είναι το μάτι μου
και θεάται τα πάντα.
Η ζωή είναι ένα παιχνίδι,
μια παράσταση
που δίνουν
οι πέντε θετρίνοι του κορμιού
μου.
“ Κοιτάζω με απληστία,
με ανείπωτη
περιέργεια,
και δεν έχω την αφέλεια του
χωριάτη να πιστέψω,
και ν'ανεβώ επάνω
στη σκηνή
επεμβαίνοντας στην αιματηρή
κωμωδία”.
“ Είμαι ο θαυματοποιός φακίρης
που ακίνητος,
καθούμενος στο σταυροδρόμι
των αισθήσεων,
θετάται να γεννιέται και
ν'αφανίζεται ο κόσμος,
θεάται τα πλήθη
να σαλεύουν
και να φωνάζουν
στα πολύχρωμα
μονοπάτια της ματαιότητας.
“Καρδιά,
απλοική καρδιά, γαλήνεψε και υποτάξου!”.
Μα η καρδιά αποτινάζει και φωνάζει:
“
Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη
σκηνή
και επεμβαίνω στην πορεία του
κόσμου!”
Δε ζυγιάζω,
δε μετρώ,
δε
βολεύομαι!
Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.
Ασκητική. Νίκος Καζαντζάκης.Εκδόσεις
Καζαντζάκη.
