Τα τρία βήματα προς το Χριστό. Περ Ούλοφ Σιέγγρεν.

Το πρώτο βήμα γίνεται όταν ο άνθρωπος αρχίζει 

να νιώθει μία έλξη για το Χριστό. 

Στεκόμαστε σε μία απόσταση 

και τον ακούμε ακριβώς 

όπως τον άκουγαν τα πλήθη,

όταν κήρυττε τη διδασκαλία του πάνω στο Όρος. 

Μπορούμε πάλι να σταθούμε 

και να τον παρακολουθήσουμε, 

όταν κάνει καλά τους αρρώστους, 

όταν ανασταίνει τους νεκρούς. 

Τον παρακολουθούμε από μία απόσταση. 

Ίσως πηγαίνουμε μερικές φορές στην Εκκλησία 

και μερικές φορές προσευχόμαστε. 

Μερικοί άνθρωποι περνούν όλη τους τη ζωή 

σ’αυτό το πρώτο βήμα. 

Ίσως δεν επιθύμησαν ποτέ στην πραγματικότητα 

να πάνε πιο κοντά. 

Άλλωστε υπάρχουν πολλοί οι οποίοι τον εγκαταλείπουν 

και δεν θέλουν να ακούνε πλέον.

Το δεύτερο βήμα γίνεται όταν ο άνθρωπος 

αρχίζει να θεωρεί τον εαυτό του 

σαν έναν από τους ακόλουθους του Ιησού, 

αρχίζει να πιστεύει σ’αυτόν 

και θέλει να τον ακολουθήσει, 

να βαδίσει μαζί του.

Σ’αυτό το σημείο έχουμε κάνει βήματα στα ίχνη του 

και αναθέσαμε τους εαυτούς μας στο Χριστό. 

Ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι 

οι οποίοι κατατάσσουν τους εαυτούς τους 

σ’αυτήν την ομάδα. 

Βαδίζουν μαζί του κάθε μέρα, 

ακολουθούν τα βήματά του, 

τον αναγνωρίζουν σαν τον πολυαγαπημένο Κύριο τους 

και διδάσκαλο, 

αλλά καθ'όλο το χρονικό διάστημα 

τον βλέπουν σαν κάποιο 

που στέκεται ή περπατάει έξω απ’αυτούς.

Λένε «Ο Ιησούς είναι μεταξύ μας» 

αλλά δεν λένε 

«Ο Ιησούς είναι μέσα μας». 

Το τρίτο βήμα γίνεται 

όταν συναισθανόμαστε τη σοβαρότητα των λέξεων, 

οι οποίες συχνά απαντώνται στην Καινή Διαθήκη 

σχετικά με την αδελφοσύνη των Χριστιανών με το Χριστό, 

την ένωση με το Χριστό. 

Ο ίδιος ο Χριστός μιλάει γι’αυτό 

καθώς παρομοιάζει τον εαυτό του με την άμπελο 

και τους μαθητές του με τα κλίματα της αμπέλου.

Είναι αυτή η αδελφοσύνη με το Χριστό, 

με την οποία αρχίζουμε να συμμετέχουμε στην εκκλησία. 

Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Χριστιανικής Ζωής: 

Ότι ο Απειρος μπορεί να μπεί 

στη μικρή καρδιά του ανθρώπου, 

ότι ο Χριστός μπορεί να κατοικήσει 

μέσα σε μία ανθρώπινη ύπαρξη. 

Για να είναι κανείς Χριστιανός 

δεν αρκεί να έχει πίστη στο Χριστό, 

πρέπει στην ουσία να ζεί με το Χριστό, 

να πεθαίνει μαζί του, 

να ανασταίνεται μαζί του.

Το να ζούμε με το Χριστό, 

σημαίνει να τον έχουμε στην καρδιά μας 

σε μία μυστική ζωή, 

η οποία όμως δεν είναι λιγότερο πραγματική. 

Από αυτή τη ζωή γεννιέται η πίστη, 

αναβλύζει η Αγάπη. 

Η προσευχή του Ιησού. 

Περ Ουλοφ Σιέγγρεν. Εκδόσεις Η Έλαφος.

Προσευχή υπέρ των εχθρών υμών. Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης

Μακάριος ο άνθρωπος 

που προσεύχεται υπέρ των εχθρών του..

Γιατί αυτό είναι αδιάψευστο σημείο ότι επισκιάζεται 

από τη χάρη και τη γαλήνη του Αγίου Πνεύματος..

Γράφει ο Άγιος Σιλουανός.

...........................................................

Η ψυχή δεν είναι δυνατόν να έχει ειρήνη, 

εάν δεν προσεύχεται υπέρ των εχθρών της. 

Εγώ ο ίδιος είμαι μέγας αμαρτωλός, 

αλλά γράφω για την ευσπλαχνία του Θεού, 

την οποία γνώρισε η ψυχή μου δια του Αγίου Πνεύματος. 

Ο Ελεήμων Θεός με εδίδαξε με την Χάρι Του 

να αγαπώ τους εχθρούς. 

Χωρίς τη Χάρι του Θεού 

δεν μπορούμε να αγαπούμε τους εχθρούς, 

αλλά το Άγιο Πνεύμα εμπνέει  την αγάπη 

και τότε η ψυχή λυπείται ακόμη και τους δαίμονες, 

ότι ξέπεσαν από το καλό 

και έχασαν την ταπείνωση και την αγάπη προς το Θεό. 

Σας ικετεύω δοκιμάστε . 

Εάν κάποιος σας προσβάλλη 

ή σας περιφρονή 

ή αφαιρή κάτι από τα υπάρχοντά σας 

ή και διώκει την Εκκλησία, 

προσεύχεστε στον Κύριο λέγοντας 

«Κύριε, όλοι μας είμαστε πλάσματά Σου. 

Λυπήσου τους πλανημένους δούλους Σου 

και κάλεσέ τους σε μετάνοια». 

Και τότε θα φέρεις στην ψυχή σου τη Χάρι. 

Ο άνθρωπος είναι κτίσμα μέγα. 

Και εάν τον βλέπης ότι παραπλανήθηκε 

και κινδυνεύει να καταστραφή, 

κάνε προσευχή γιαυτόν και κλαύσε άν μπορείς, 

ει δε μή, 

στέναξε τουλάχιστον γι’αυτόν ενώπιον του Θεού. 

Την ψυχή που βιώνει αυτόν τον πόνο την αγαπά ο θεός, 

διότι εξομοιώθηκε μαζί του. 

Ο κόσμος στηρίζεται στην προσευχή,

και όταν αδυνατίσει η προσευχή, 

τότε ο Κόσμος θα χαθή. 

Θα πείς ίσως ότι τώρα δεν υπάρχουν τοιούτοι μοναχοί, 

οι οποίοι να προσεύχονται για όλον τον κόσμο. 

Εγώ δε σου λέγω 

ότι όταν επάνω στη γη εκλείψη αυτή η προσευχή, 

τότε ο κόσμος θα παρέλθει, 

θα έρθουν μεγάλες ωδίνες. 

Υπάρχουν και τώρα ακόμη. 

Εξ αιτίας τοιούτων ανθρώπων, σκέπτομαι, 

ο Κύριος διαφυλάττει τον κόσμο, 

επειδή αυτοί  είναι τόσο ευάρεστοι σ’Αυτόν, 

και ο Θεός πάντοτε εισακούει τους ταπεινούς Του δούλους, 

και εμείς όλοι απολαμβάνουμε ειρήνη 

από τις προσευχές τους. 

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης. Ο κόσμος της Προσευχής. 
Εκδόσεις Κάλαμος.